Interview Gloryhammer

Wie afgelopen vrijdag eenhoorngedraaf of laserschoten dacht te horen in de buurt van Vosselaar, was niet verkeerd: de dappere strijders van Gloryhammer streken namelijk neer in de Biebob om een epische strijd te vechten tegen de krachten van het kwade. Onze reporter kreeg de kans om niemand minder dan de Koning van Californië & Unst te ondervragen, namelijk de immer dorstige Hootsman (alias van James Cartwright, de bassist). Ook de verraderlijk tovenaar en meester van de duistere magie Zargothrax (keyboard) was aanwezig, en hoewel hij zich vrijwillig liet interviewen, kon hij het toch niet laten om onze opnameapparatuur te saboteren. Gelukkig zijn er nog enkele delen van ons gesprek gered, en tracht ik hieronder een reconstructie hiervan zo nauwkeurig mogelijk neer te pennen. Hoots!

De tour zit er bijna op. Hoe is hij verlopen?

Hootsman: De tour was echt geweldig, hij is fantastisch verlopen. Er was telkens een enorm enthousiast publiek, en vele shows waren ook uitverkocht. We hebben natuurlijk wel een show moeten afzeggen doordat Tom (Thomas Winkler, zang) met een infectie kampte. Maar door die show af te zeggen hebben we wel in theorie meer dan de helft van de optredens uitverkocht, so there’s that  (lacht). Het was wel echt enorm zwaar, 24 shows op 24 dagen is pure waanzin. Wie ooit met dat idee is gekomen… En dan nog eens het feesten (lacht).

Komen jullie goed overeen met de andere bands?

H: Ja zeker wel, we kunnen goed met elkaar overweg. Alleen zien we ze niet altijd evenveel, gisteren hebben wij bijvoorbeeld met 2 alleen zitten drinken tot… Hoe laat was het?

Zargothrax: Iets van een 6 uur?

H: Ja , het zal wel iets van een 6 à 7 uur ’s ochtends geweest zijn (lacht). En dan ga je slapen, en voor je het weet staat de bus voor de Biebob en moet je een interview geven (lacht). Het zijn echt enorm zware maar geweldige dagen.

Wat was, tot nu toe, het hoogtepunt van de tour?

H: De show in Barcelona. Dat publiek was gewoon helemaal wild (lacht).

Z: Inderdaad, het was ook enorm veel publiek.

H: Ja, terwijl we dat eigenlijk helemaal niet verwacht hadden. Nooit gedacht dat we daar zoveel fans hadden. Het was echt een bangelijk optreden.

Weet je al wat je gaat doen als de tour erop zit?

H: Thuiskomen, me in mijn zetel gooien, en eens diep zuchten (lacht). Ik ben liever op tour, in het Verenigd Koninkrijk is het maar saai. Misschien verhuis ik wel naar Polen, aangezien mijn vriendin daar woont. Ook tof dat ik haar op tour kan zien, ze staat achter de merchandise. Maar ja, in het VK verveel ik me maar, ik zit altijd maar in mijn zetel. Ik heb momenteel ook geen werk, ik neem altijd ontslag als ik op tour vertrek. Job, ontslag, tour, nieuwe job, ontslag, tour… (lacht).

Z: Ik ga eens goed rusten en dan terug aan het werk. Ik werk bij een televisie- en mediabedrijf.

Jullie laatste album, Space 1992: Rise of the Chaos Wizards, dateert alweer van 2015. Zijn er al plannen voor het volgende album?

H: Ja, zeker wel. Er wordt al gewerkt aan het volgende album, er zijn al enkele dingen klaar. Maar we willen het natuurlijk niet te snel uitbrengen, het moet echt goed zijn. Met Rise of the Chaos Wizards hebben we enorm veel succes gehad, maar dat vond ik ook een écht goed album: naar mijn mening zit er geen enkel slecht nummer bij. Het feit dat we het op deze tour ook volledig kunnen spelen, van begin tot eind, bevestigt dat ook wel. Andere bands organiseren een tour voor hun nieuwe album, en spelen dan een set met maar 3 nummers van dat nieuwe album. Wij spelen nu gewoon álles (lacht). En we willen dat ook doen met het volgende album: geen filler, enkel goede nummers. Er is ook geen haast bij.

(…) Qua thematiek liggen de 2 volgende albums ook al zeker vast. Toen we begonnen met Gloryhammer zei Chris (Christopher Bowes, schrijver en normaal gezien Zargothrax/toetsenist, maar is niet mee op deze tour) dat hij een project had uitgewerkt voor 21 albums, elk met een andere thematiek. Maar wat die allemaal zijn, hebben wij het raden naar (lacht). Maar de volgende 2 liggen zeker vast, en daarna hebben we nog wel een paar enorm geschifte ideeën, moesten die ooit echt gerealiseerd worden. Maar daar mag ik helaas niets over zeggen.

Hebben jullie zelf iets te zeggen over wat er met jullie personages gebeurt?

H: Niet echt, Chris beslist het grootste deel wel. Het feit dat ik de Hootsman ben, was ook een inside joke: Ik noemde hem altijd een Hootsman, aangezien hij een Schot is en dat wel Schots klinkt. En toen leverde hij het album, en was ik plots de Hootsman (lacht). Niet dat ik het erg vind, koning zijn is wel vet. En wanneer het  publiek “Hoots!” scandeert, is ook geweldig. En de evolutie van mijn personage vind ik ook allesbehalve erg: van koning tot god. Op het einde van dit album word ik wel in stukken geblazen, dus wie weet zit ik zelfs helemaal niet meer in het volgende album. Wie weet? (lacht).
(…) Aangezien Ben (Turk, drummer) deze tour wel constant ons eten zit te stelen, zijn we wel van plan om in het volgende album een gier te laten zijn. Dus misschien hebben we wel iets in de pap te brokken.

Wisten jullie al dat er een Wiki is over het Gloryhammer – universum?

H: Ik had er al van gehoord, ja. Waanzinnig dat mensen zo hard begaan zijn met wat we zeggen. Wel geweldig dat het bestaat. Wat wordt er gezegd over de Hootsman?

Nog niet zo veel, eigenlijk. Wil je iets zeggen dat zeker moet toegevoegd worden?

H: ja, uiteraard. Bij deze doe ik een oproep aan iedereen die dit leest om mijn wikipagina uit te breiden, schrijf er maar iets heldhaftigs op.

Vanavond wordt ook een speciaal concert voor mijn broer: het wordt namelijk zijn eerste metalconcert. Herinneren jullie je eerste metalconcert nog?

H: Ja, het was Iron Maiden in Londen, in 2001 als ik me niet vergis. Een enorm groot concert, het was heel overweldigend om bij zo’n show aanwezig te zijn, het overviel me echt. Ik weet nog dat ik tijdens Hallowed Be Thy Name plots door een paar gasten opgepakt werd, en toen over al het publiek heb gecrowdsurfd. De rest van het concert was ik wel mijn vrienden kwijt (lacht). Maar het blijft een geweldige herinnering.

Z: Mijn eerste metalconcert was Craddle of Filth. Ik was vroeger een kleine Goth (lacht).

Wat vinden jullie belangrijk aan een live performance?

H: Vooral de wisselwerking tussen de band en het publiek, denk ik. Het publiek is echt enorm belangrijk bij een optreden. En goede muzikanten, uiteraard (lacht). Ik heb ook het gevoel dat we nu ook telkens goede optredens geven. Dat was in het begin zeker en vast niet zo. We zijn een paar keer van het podium gegaan dat we tegen elkaar zeiden “Fuck, dat was echt slecht, niet?”. Maar we zijn hard gegroeid als band, en sommige optredens zijn nog altijd beter dan de andere, maar nu zijn ze wel allemaal goed.
(…) Optreden in Biebob is ook altijd gestoord, jullie zijn echt een bizar publiek. Vorige keer dat we hier stonden sprong er een kerel op het podium tijdens Angus McFife, nam mijn microfoon en begon gewoon mee te zingen (lacht). Zalig dat dat hier zomaar kan gebeuren.

Wat doen jullie het liefst, optreden in zaalshows als deze, of festivals?

H: Ik vind beide echt geweldig, eigenlijk. Het is natuurlijk beide een totaal andere beleving. Festivals zijn zeker ook top.
We zouden heel graag nog eens op Graspop staan. Dat was echt een geweldig festival, we hebben daar ook een echt goed optreden gegeven, maar we zijn nooit teruggevraagd.

Ja, dat herinner ik me nog. In 2014, en er was echt veel volk hoewel het het eerste optreden van de dag was.

H: Ja inderdaad, de tent zat echt stampvol, en iedereen was heel enthousiast. Ik was toen ook zelf heel tevreden van ons optreden, en ik wil echt graag nog eens terug. Dat was echt een leuk festival: een fantastisch optreden geven en de rest van het weekend stomdronken rondlopen. Ah, misschien dat we daarom niet meer gevraagd zijn (lacht).

Wat ik me ook altijd al afvroeg: is het niet enorm irritant om telkens in die kostuums op te treden?

H & Z: Ja, enorm! (lachen)

H: In het begin van de tour gaat het nog, dan zijn ze vers gewassen, lekker zacht…

Z: Maar naarmate de tour verdort worden ze heel vochtig en zwaar.

H: En ze beginnen enorm te stinken. Zeker dat van Paul (Templing, gitaar): dat kostuum is gemaakt van een soort stof die je niet gewoon in de wasmachine mag steken. Ook de polyester platen van Thomas’ kostuum kan je niet zomaar uitwassen. Toen we daarnet de kostuums aan het uitladen waren, moest iedereen walgen (lacht).

Wat zijn de andere voor- en nadelen op een tour?

H: Touren is gewoon geweldig, anders zit ik toch maar te luieren in mijn zetel (lacht). Groot voordeel is uiteraard ongelimiteerd alcohol. Een nadeel is dat je je constant slecht voelt, door de ongelimiteerde alcohol (lacht).

Bedankt voor het interview, en veel succes met de show!