Gloryhammer – Return to the Kingdom of Fife

"In 2021 werd Thomas Winkler uit Gloryhammer geknikkerd en wat volgde was een heuse vechtscheiding.” Zo begon ik mijn recensie van Angus McSix, en zo moet ik ook mijn recensie van de nieuwste Gloryhammer starten. Sozos Michael mocht Winkler achter de microfoon vervangen en brengt een toch wel merkbare andere vibe met zich mee.

Gloryhammer bestaat voor de rest nog steeds uit dezelfde muzikanten die de band dertien jaar geleden hebben opgericht. Muzikaal gezien kun je dat perfect horen: ze zijn volledig op elkaar ingespeeld, al lijkt het op dit album wel dat Gloryhammer meer op veilig speelt dan dat ze durven te experimenteren. Sozos is een zeer goede zanger, al is hij niet zo krachtig als Winkler en heeft zijn stem iets minder charismatische trekken. Desondanks is hij een prima aanwinst voor de band, want Sozos blijkt wel een veelzijdiger palet aan vocalen te brengen dan zijn voorganger.

Return to the Kingdom of Fife is dus het vierde album van de band en ook deze plaat opent traditiegetrouw met de verplichte cinematografische intro. Hierna gaat het eerste nummer en een van de eerste singles van het album van start: Holy Flaming Hammer of Unholy Cosmic Frost. De titels hebben gelukkig hun pompeuze karakter niet verloren. Ook muzikaal gezien is er haast niets veranderd op dit vierde album. Het enige aspect dat vernieuwend klinkt zijn de vocalen van Sozos. Het is een typisch Gloryhammer-nummer dat live wel goed uit de verf zal komen: licht verteerbaar, vermakelijk en snel meezingbaar. Hierop volgt Imperium Dundaxia wat me een beetje aan Rhapsody of Fire doet denken. Het is in dit nummer dat Sozos wat andere facetten van zijn stem laat horen en soms klinkt hij zelf bijna als Christopher Bowes. 

Ook op de start van Wasteland Warrior Hoots Patrol laat Sozos eens een andere range van vocalen horen en voor Gloryhammer is dat toch verfrissend, want het nummer zelf – van de muziek tot de tekst en het refrein – is helaas een echte herhalingsoefening. Wel kan er aangestipt worden dat er een saxofoonsolo in het nummer werd gestopt en dat is dan weer een erg leuke toevoeging. Het is alleen spijtig dat het gehele nummer door het erg repetitieve refrein als een herkauwing aanvoelt. Op Brothers of Crail mag de nieuwe zanger een deel van de aandacht opeisen met korte solostukken, al worden de refreinen door een koor en een screamer opgeleukt.

Fife Eternal en Sword Lord of the Goblin Horde zijn opnieuw licht verteerbare meezingers, niets nieuws onder de zon van Dundee. Vorpal Laserblaster of Pittenweem breekt niet veel potten en zal je na het afspelen al snel vergeten. Keeper of the Celestial Flame of Abernethy klinkt als de soundtrack van een tekenfilmreeks over superhelden. De twaalfjarige mij zou er gek van geweest zijn. Ik moet bekennen dat ik dit nummer regelmatig meeneurie. Het album wordt afgesloten met het twaalf minuten durende nummer Maleficus Geminus (Colossus Matrix 38B - Ultimate Invocation of the Binary Thaumaturge). Normaal zijn deze epische afsluiters mijn ding. Veelal is er een mooie opbouw van muzikale elementen waarin de volledige band alles uit de kast haalt om het album sfeervol en in volle glorie af te sluiten. Helaas blijf ik met dit nummer op mijn honger zitten. Alleen Sozos die soms wat scherper gaat zingen is aanstipbaar als pluspunt op dit nummer. Er worden wat elementen van voorgaande nummers gerecycleerd, zoals het refrein van Holy Flaming Hammer of Unholy Cosmic Frost. I know, er zijn nog bands die dit op hun albums toepassen, waaronder Rhapsody of Fire en Dragonland, maar hier voelt het maar inspiratieloos aan. Ik ben geen fan van dit nummer.

De nieuwe zanger Sozos Michael krijgt dus voldoende ruimte om zich te profileren en te ontwikkelen binnen de band. Echter, Gloryhammer speelt te veel op veilig om echt volledig te overtuigen. Return to the Kingdom of Fife is zeker geen slecht album, alleen kan deze band meer dan dit. Er staan voldoende hitjes en meezingers op dit album om het een leuke toevoeging in je collectie te maken, maar daar blijft het ook bij. Dit is niet het beste album van deze band.

Return to the Kingdom of Fife kende een release op 2 juni 2023 via Napalm Records.