Interview met het Zweedse Sterbhaus

Met mij gaat het goed. Ik heb weinig tot niets te klagen. Op persoonlijk vlak gaat het goed met mij. Mijn dagelijkse werkzaamheden komen er niet door in moeilijkheden en ik woon vrij rustig dus heb ik niet zoveel contact met mensen om me heen. Ik heb veel tijd om muziek te maken en produceren dus dat is een mooie bijkomstigheid.
Gelukkig ben ik niet financieel afhankelijk van de muziek. Naast mijn werk in Sterbhaus ben ik ook lid van de Zweedse Supergroep genaamd Shining. Daar is de impact iets groter op. We hadden een tour gepland staan en wat losse optredens. Die zijn allemaal uitgesteld en in een enkel geval afgelast. Dat is treurig voor ons en onze fans, maar gezondheid gaat voor. Voor Sterbhaus ligt dat allemaal weer wat anders aangezien we niet veel gepland hadden staan toen de pandemie uitbrak, dus heeft het geen negatieve invloed gehad.

Heel eerlijk gezegd zijn alle bandleden druk bezig met andere projecten en bands. We hadden al min of meer besloten om het een stuk rustiger aan te gaan doen met Sterbhaus. Toen de pandemie daarbij kwam, heb ik alles eens goed op een rijtje gezet. Zo ben ik alle muziek eens langsgegaan die we door de jaren heen gemaakt hebben. Sommige nummers, uit de beginperiode bijvoorbeeld, lijken in de verste verte niet op Sterbhaus van nu maar voelden wel goed aan. Latere muziek klinkt op een andere manier weer geweldig. Daarnaast hadden we ook nog een live registratie liggen van een release show van ons meest recente album. Daar heb ik altijd al iets mee willen doen en nu ontstond er eigenlijk spontaan een kans voor. Dus de gedwongen pauze die door de pandemie ontstond was voor Sterbhaus misschien wel goed.

Bandnamen verzinnen in het algemeen is al lastig zat, laat staan een pakkende bandnaam. Ten tijde dat wij Sterbhaus oprichtten, had ik net een nieuw appartement gekocht. Een mooi optrekje waar helaas de vorige bewoner in overleden is. In het Zweeds noemen we dat een “Sterbe-Hus” en dat is weer een woord geleend uit de Duitse taal namelijk Sterbhaus. Toen ik daar over nadacht, klonk het mij als een goede pakkende naam voor een thrash metalband en zo geschiedde. Het is een naam zonder verdere associaties en leek ons bovenal geschikt als bandnaam.

Sterbhaus is ontstaan in Stockholm (Zweden). In de vroege jaren 90 was er een hele scene rondom black metal in Zweden en in die tijd had ik een solo project dat al meer als een decennium bestond. Ik heb vier albums uitgebracht, en wanneer je alles solo doet, ben je vooral heel druk bezig in je eigen studio met het opnemen van alle verschillende instrumenten en dergelijke. Na ruim 10 jaar had ik het wel gezien daarmee. Tevens had ik op hetzelfde moment ook een erg goed betaalde baan. Alles ging eigenlijk simpelweg fantastisch! Op de één of andere manier voelde ik me daar niet geweldig bij. Het voelde alsof ik mezelf afremde in mijn ontwikkeling of iets dergelijks. Verwend is misschien een beter woord. Op een dag ging de knop om. Ik zei mijn baan op zonder een plan voor de toekomst te hebben. Na een paar maanden tot mezelf komen, ben ik gaan werken in de bouwsector. Iets compleet anders dan wat ik hiervoor gedaan heb, maar de uitdaging trok me enorm. Letterlijk de eerste dag dat ik daar aan de slag ging ontmoette ik twee metalheads. Met één van de heren, genaamd Daniël, raakte ik goed bevriend. Omdat ik een paar jaar ouder ben dan hij, bewogen we ons in verschillende vriendengroepen. Door Daniël ontmoette ik zijn vriendengroep en zij maakten ook allemaal weer deel uit van bands. Deze gasten waren echter niet serieus met muziek bezig. Talent en kwaliteit hadden ze allemaal zonder twijfel, maar het was allemaal heel vrijblijvend en zonder grote aspiraties. Tijdens die zomer (van 2007) kwam Daniël naar me toe met het idee dat hij, met een aantal vrienden, een nieuwe band wou oprichten. Het idee was om muziek te maken in de stijl van het eveneens Zweedse At The Gates. De band zou bestaan uit vijf leden en Daniël vroeg mij om de basgitaar te spelen. Na ruim 10 jaar met mijn solo project, paste dit perfect in mijn plannen en zo ontstond Sterbhaus. Ruim 14 jaar later ben ik de enige overgebleven oprichter van de band en is er veel veranderd.
We begonnen met zijn vijven. In het begin was het heel erg vrijblijvend en zonder intenties om een succesvolle band te worden. Zowel de muziek als de songteksten waren niet bijster serieus en bovenal grappig. Niet negatief bedoeld want het was een fantastische tijd voor ons. Voor mij persoonlijk was het geweldig om weer deel uit te maken van een band. We maakten heavy muziek en tijd doorbrengen met nieuwe vrienden was een geweldige bonus en vanaf de start hadden we een goede en gezonde chemie in de band.

Toen we begonnen had Daniël al wat contacten in de muziekwereld. Onder andere bij de Abbyss Studio’s van Peter Tägtgren (o.a. Hypocrisy, Pain, Lindemann). Daar konden we onze eerste demo’s en dergelijke opnemen met hulp van Tommy Tägtgren, inderdaad de broer van Peter. Dat zorgde meteen voor een hoge kwaliteit opnames en muziek. Toen de eerste demo uitkwam speelden we vooral in jeugdclubs en dergelijke. Dat was een leerzame en leuke periode met veel feest en natuurlijk drank. De demo en optredens werden echter zeer goed ontvangen dus kwam toch bij ons het idee om het serieuzer aan te pakken bij ons eerste echte album. Ik ben een stukje ouder dan de andere oprichters, dus vanaf dat moment nam ik wat meer het voortouw. Het album (Hits For Dead Kids) werd uitgebracht en we stuurden dat rond om aandacht te genereren en bekendheid te verwerven. Onder andere het Zweedse magazine Close Up deed een review van ons album en vond het dermate goed dat wij uitgekozen werden voor een optreden op een groot Zweeds festival genaamd Metal Town. Daar traden grote namen op als Slipknot en Marilyn Manson en wij stonden daar ineens tussen. Dat was de eerste keer dat wij als Sterbhaus voor zo’n groot publiek stonden.
Maar pas na een aantal veranderingen in de samenstelling van de band, gingen we echt serieus te werk. Vooral door de entree van Jimmy Ahovalli werden we serieuzer en gedreven om er een succes van te maken. We hadden meteen een klik en vonden elkaar op meerdere fronten. Voorheen was Sterbhaus meer een vrijblijvend project met kinderlijke (bij gebrek aan een beter woord) songteksten en een humoristische insteek. Daar voelden we ons in het begin goed bij, maar het laat ook zien dat de rest van de band jonger was dan ik. Toen ik met Jimmy begon samen te werken werd het direct serieuzer zonder het voorgaande af te willen branden. Als band waren we gewoon toe aan een nieuwe stap. Ik begon meer teksten te herschrijven die aanvankelijk door Daniël geschreven waren. Tevens veranderde de muzikale richting van de band naar hardere en serieuze muziek. Toen we eenmaal aanbeland waren bij het opnemen de eerste demo’s voor het nieuwe album kwamen we tot de conclusie dat de zangstem en de richting van de band niet meer overeenkwamen. Daniël deed een stap terug en, na wat omwegen, nam ik de leadvocals op me. Dat was wel een omschakeling. Eerder speelde ik natuurlijk alleen de bas en nu kwam er de zang bij. Gelukkig hebben we allemaal wel wat ervaring als het gaat om live optredens dus alles kwam uiteindelijk goed bij elkaar. Alles bij elkaar opgeteld zijn we er als band uiteindelijk sterker uitgekomen. Het feit dat ik de zanger ben geworden bleek een goede zet te zijn en de andere bandleden die uiteindelijk de band vormen passen ook als gegoten. Een heel bewogen periode, maar het heeft ons erg veel gebracht.

Er liggen een aantal redenen aan ten grondslag. Om te beginnen is dit live album een registratie van onze album release party in 2015 van het album New Level Of Malevolence. Dit is ons meest recente album en werd officieel uitgebracht op 17 oktober 2015. We hebben deze hele show opgenomen en altijd met het idee gespeeld hier wat mee te doen. Toen eenmaal Covid-19 de wereld in haar grip kreeg, ging ik nadenken over wat te doen met Sterbhaus. De laatste jaren zijn we al wat meer naar de achtergrond getreden en we hebben serieus overwogen om de band op te heffen. De kosten die een album en eventuele tour met zich meebrengen zijn simpelweg te hoog. De promotie van nieuw materiaal is een hele toer tegenwoordig en de hele muziekwereld is wel veranderd met de komst van streamingdiensten en dergelijke. Daarnaast zijn alle bandleden ook actief betrokken bij andere projecten en bands én hebben we natuurlijk allemaal nog een sociaal leven. Dat gezegd hebbende, wouden we altijd al een live album uitbrengen en door de “pauze” die de pandemie ons gebracht heeft kreeg ik de mogelijkheid om in ons archief van materiaal te duiken. Toen ik de live show in zijn geheel bekeek, kwam ik tot de conclusie dat het zonde zou zijn om dit niet uit te brengen.
Gelukkig hebben we nog altijd een platencontract (met Black Lodge, Zweden) en toen ik het idee aandroeg waren ook zij enthousiast. In de aanloop naar de release hebben we clips en tracks van de liveshow gedeeld via sociale media en diensten als YouTube. Uiteindelijk is er besloten om het live album de naam Necrostabbing At Göta Källare – Live In Stockholm mee te geven en is het uitgebracht in drie versies. Een cd versie, een Vinyl versie en een Special Edition Vinyl.

Nou het is een live registratie van een (toendertijd) nieuw album. New Level Of Malevolence is het laatste volledige studio album dat wij tot dusver hebben gemaakt als Sterbhaus. Zoals elke artiest zegt, is dit ons beste werk tot nu. We hebben geprobeerd de muziek zowel toegankelijk te houden maar ook de complexiteit van Sterbhaus naar voren te brengen. Daarbij helpt natuurlijk ook dat de kwaliteit van de opname uitmuntend is, dus daar kun je dan relatief makkelijk mee werken. En de reden waarom we hebben besloten om het te midden van de pandemie uit te brengen is eigenlijk een vrij simpele. Iedereen snakt naar live muziek en mensen hebben inmiddels alle live shows en optredens op internet wel gezien. Wij vonden dit een mooi moment om “nieuw” materiaal uit te brengen in de vorm van live muziek. We hopen dat mensen het kunnen waarderen en op waarde weten te schatten.

Zeg nooit nooit, maar vooralsnog staat er niets gepland. Natuurlijk speelt de pandemie daar een grote rol in, maar ook onze persoonlijke voorkeuren wegen daarin mee. Door de jaren heen hebben we als Sterbhaus regelmatig opgetreden voor groot en kleiner publiek. Grote festivals hebben we mogen spelen en ook kleinere podia. We zijn allemaal op een punt in ons leven gekomen dat we niet meer koste wat kost nieuw materiaal willen maken en uitbrengen. De daarbij horende promotie en tour zijn dingen die tijd en geld kosten. Als we beiden in overvloed hebben, word het een ander verhaal. Maar voor nu is er niets gepland. We hebben allemaal andere bezigheden naast Sterbhaus en we willen de band wel eer aan doen. De band opheffen zullen we niet doen, en wellicht komt er na de pandemie meer ruimte in onze agenda’s of valt het beter te combineren. We willen onze naam beslist niet te grabbel gooien en de fans eer aan doen. Maar als morgen Nuclear Blast op de deur klopt met een miljoenen contract zeggen we geen nee natuurlijk! Haha

OK! Bedankt voor je tijd! Namens iedereen bij Metalfans.be wil ik je nogmaals feliciteren met de release van het live album en wil ik je alle succes wensen met alle initiatieven die je in toekomst nog tegemoet gaat treden.

Het live album Necrostabbing At Göta Källare – Live In Stockholm is zoals gezegd op vrijdag 9 juli ’21 uitgegeven door het Zweedse platenlabel Black Lodge en is verkrijgbaar in drie varianten. Het is te bestellen op de website van het platenlabel, via de social media kanalen van Sterbhaus, en te beluisteren via de verschillende streamingsdiensten. Het album is in thuisland Zweden bijzonder goed ontvangen en is op nummer 1 binnengekomen in de lijst die fysieke verkopen bijhoudt. Wanneer ook de digitale verkopen erbij betrokken worden is het live album binnen gekomen op plaats 9 in de lijst voor totale verkopen van heavy metal in Zweden.

Sterbhaus is:

Marcus Hammarström – Bas Gitaar, Lead Zanger
Jimmy Ahovalli – Alle gitaren
Erik Röjås – Drums
Simon Olovsson – Live gitaar (tot 2016)