Samenvatting

Recensie door metal4ever op 18/10/2020
  • Uitgebracht door AFM Records
  • Metalfans score70

Sinds Liv Kristine in 2016 de band verliet, verdween tevens ook een deel van de spirit die bij Leaves' Eyes aanwezig was. Dat wordt op dit achtste album van de groep pijnlijk duidelijk.

Pluspunten

  • Goed uitgewerkt concept met historisch verantwoorde lyrics

Minpunten

  • Zeer matige zang
  • Het niveau van de composities neemt met elk nieuw album een beetje af

Ik denk nog geregeld met heimwee terug aan het Metal Female Voices Fest, dat tussen 2005 en 2016 jaarlijks plaatsvond in de Oktoberhallen in het Oost-Vlaamse Wieze, en dat in 2017 definitief zijn einde kende. Telkens in het derde weekend van oktober vond een twee- tot driedaags treffen plaats van bands met ten minste één zangeres in de rangen. Tot de grootste namen die dit festival kon aantrekken behoren onder andere Epica, Arch Enemy, Therion, Lacuna Coil en Tarja, maar ook Leaves' Eyes was een graag geziene gast in Wieze en was er tot driemaal toe headliner.

Deze Noors/Duitse band werd in 2003 opgericht door zanger/keyboardplayer Alexander Krull, zangeres Liv Kristine en gitarist Thorsten Bauer. Ze brachten een aantal erg knappe albums uit met Njord (2009) en Meredead (2011) als hoogtepunten. Alexander Krull en Liv Kristine vormden destijds een gehuwd paar, maar aan hun relatie kwam begin 2016 een einde waarna Liv Kristine uit eigen beweging de groep verliet, of daartoe gedwongen werd, de versies lopen uiteen, en vervangen werd door de Finse zangeres Elina Siirala. Het eerste album onder deze nieuwe bezetting werd uitgebracht in januari 2018 en kreeg de titel Sign Of The Dragonhead mee. Al meteen werd duidelijk dat Siirala een wat minder getalenteerde vocaliste is dan Kristine, maar als zogenaamde overgangsplaat kon je dit album nog het voordeel van de twijfel meegeven. Met het nieuwe schijfje, The Last Viking, dat vanaf 23 oktober beschikbaar zal zijn, is dat natuurlijk niet meer het geval en kunnen we de rekening opmaken hoe Leaves' Eyes het er anno 2020 vanaf brengt.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: The Last Viking is een zeer matig en ietwat wisselvallig plaatje geworden. Ronduit infantiele folkdeuntjes en veeleer inspiratieloze riffs ontsieren songs zoals For Victory, Flames In The Sky en Serkland, met als absoluut dieptepunt Varangians, dat werkelijk van een tenenkrullend niveau is. Ook de ballad Two Kings One Realm is van een ontstellend laag niveau. Hierop zingt Alexander Krull met cleane vocals, en hopelijk maakt hij er in de toekomst geen gewoonte van want het lijkt echt nergens op. Daarnaast zijn er nog de tracks waarvan de composities een best aanvaardbaar niveau halen, maar waarbij telkens blijkt dat Elina Siirala niet de beste keuze was om Liv Kristine te doen vergeten. Bovendien klinkt ook Alexander Krull minder enthousiast en bij momenten zelfs lusteloos op het nieuwe songmateriaal. Toch is het niet allemaal kommer en kwel op dit nieuwe plaatje. Zo is het filmische intro Death OF A King erg geslaagd, en zijn ook Dark Love Empress en Black Butterfly (waarbij Visions Of Atlantis zangeres Clementine Delauney als gastzangeres optreedt) best wel goede tracks. De tien minuten durende epische titeltrack The Last Viking heeft heel wat goede momenten en ook het afsluitende Break Into The Sky Of Aeon is nog wel een opsteker. Wat zeker ook vermeldenswaardig is, is dat de band prima researchwerk heeft verricht in verband met het concept van het album. Het thema handelt over de laatste dagen van de Vikingen in het middeleeuwse Engeland, met als apotheose de slag bij Stamford Bridge waarbij de Vikingen uiteindelijk het onderspit moesten delven.

The Last Viking is wat mij betreft een eerder teleurstellende plaat die geenszins aansluiting vindt bij het betere werk van Leaves' Eyes. Teveel flauwe composities en de erg matige zang van het duo Krull/ Siirala liggen aan de basis hiervan.


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?