Thurisaz - Re-Incentive

Nu de zomer op zijn einde loopt en de duisternis steeds vroeger intreedt, is het weer de tijd om de (atmosferische) black metal zoals die van Thurisaz opnieuw naar de voorgrond te schuiven. Thurisaz maakt het soort van muziek die het beste gedijt in donkere concertzalen. Ik heb de band een aantal keer live aan het werk gezien en telkens was ik erg onder de indruk van hun collectief sterke samenspel. Heel kenmerkend voor deze groep is hun multivocale zang, die er mee voor zorgt dat er heel wat diversiteit in hun nummers zit. Zo hoor je op vele songs zowel cleane vocals, growls en screams, alsook gefluister, hetgeen allemaal verdeeld wordt onder vier van de vijf bandleden. Al deze vocalen worden op een heel eigen manier verweven met vaak zweverige keyboards, melodieuze gitaren, tempowisselingen, soundscape-achtige tussenstukken en een zeer efficiënt gebruik van drums en bas. Het voorlopige hoogtepunt qua releases is, wat mij betreft, The Pulse Of Mourning, het laatste album dat in 2015 verscheen en waarop ronduit schitterende songs te horen zijn zoals In All Remembrance, Stargaze en Our Final Step. De opvolger van The Pulse Of Mourning komt binnenkort op 1 september uit, kreeg de titel Re-Incentive mee en wordt onder eigen beheer uitgebracht.

Na een vrij rustige inleiding van twee minuten schiet de openingstrack, In-Balance, furieus uit de startblokken. Harsh- en cleane zang volgen elkaar voortdurend op, en naar het einde van dit ruim tien minuten durende nummer toe nemen de gitaren het over van de verder overheersende keyboards in een mooie climax. Met de twee volgende songs, The Veil en Monologue, konden we al eerder kennismaken omdat ze beide als single werden vooruitgeschoven. Hoewel The Veil toch nog steeds een speelduur van zes minuten heeft, is het de kortste track van het schijfje, en het leunt ook het dichtste aan bij de echte black metal roots dankzij de typisch jagende gitaren en het wat meer uptempo ritme.  Monologue is wat langzamer, maar heeft ook wel wat ruigere passages en sluit af met mooie close harmony zang. Misschien is Illuminight, waarop alle sterke troeven van de groep samenkomen, wel het knapste nummer van het ganse plaatje. Na een furieuze start waarin de grunts, het drumwerk en de gitaren domineren, nemen de keyboards en cleane zang over. Ongeveer halverwege is een stukje akoestisch gitaarwerk ingelast als voorbode van het stormachtige einde van deze song. Na deze vier tracks komt er enigszins een kentering. De drie resterende songs worden eerder overheerst door zweverige keyboards en zijn volledig ontdaan van harsh vocals. Bij Exemption komt de ritmesectie pas na bijna vier minuten echt invallen met een doom riff die nog steeds zwaar aangezette keyboards op de voorgrond plaatst. Ook Isle Of No-Man komt pas echt tot leven na minutenlang vertoefd te hebben in een dromerige, new age-achtige sfeer. Eternity Expires tenslotte vind ik persoonlijk het iets mindere nummer. Het start ook op een wat dromerige wijze, gaat vervolgens via een tempoversnelling over in een lang instrumentaal stuk dat tot het einde voortduurt, maar waar naar mijn gevoel iets te weinig wordt mee gedaan. Deze drie laatste tracks geven misschien een goed beeld van hoe de groep zou klinken als ze de grunts en growls volledig zouden weglaten, zoals bijvoorbeeld ook de Zweedse bands Opeth en Katatonia in het verleden hebben gedaan. Ik mag hopen dat dat bij Thurisaz nooit zal gebeuren, want deze formatie blijft toch op zijn best als ze de harsh vocals met cleane zang blijven combineren en de meer zweverige stukken met de ruigere passages laten afwisselen. 

Samengevat is Re-Incentive een prachtige samensmelting van donkere melancholie en atmosferische black metal, voorzien van diepzinnige, zwaarmoedige teksten en verpakt in een sobere, donkere cover. Thurisaz is een topper in de Belgische metalscène en een band om erg trots op te zijn.