Warkings – Revenge

Warkings werd in 2018 opgericht met een onbekende bandbezetting. Op het eerste album Reborn werd al snel duidelijk dat zanger Tribune niemand minder dan Serenity’s Georg Neuhauser is. Het unieke stemgeluid van de man gaf zijn identiteit snel weg. Slechts twee jaar later heeft het viertal al een tweede album klaar. Over productiviteit gesproken…

Als ik zo-even met de deur in huis mag vallen: ik heb me met Revenge goed geamuseerd. De muziek van Warkings is iets heviger dan die van Serenity (de obligatoire te vergelijken band). Waar Serenity powermetal speelt, brengt Georg met Warkings eerder heavymetal. De muziek is sterk gitaargedreven, kent een straks drumritme en een zanger die iets heftiger zingt dan bij zijn andere band. Naast sterke en prominente gitaren kent dit album ook af en toe een versterkende grunt, waardoor dit album enthousiast, energiek en krachtig klinkt.

Afbeelding

De mythische sfeer die de band in de lyrics en met hun verschijning brengt, wordt versterkt door in de refreinen gebruik te maken van multipele, scanderende vocalen. Je krijgt regelmatig het gevoel dat je in een arena naar een gladiatorengevecht zit te kijken. Superuniek en hyperorigineel is het allemaal niet, maar de muziek die Warkings brengt, is overtuigend en sterk genoeg om overeind te blijven. Als grote muziekliefhebber consumeer ik maandelijks talloze albums en als ik weet dat ik dit album na deze review nog ga opleggen, zegt dit voor mij al genoeg.

Kleine schoonheidsfoutjes worden echter wel gemaakt, zoals bijvoorbeeld in het nummer Battle of Marathon. Het refrein is letterlijk enkel en alleen een herhaling van twee woorden, nl: “Run, run, run, Marathon.” Ach, ik laat de pret er niet door bederven. Persoonlijk had ik de ballade Banners High niet op dit album laten staan, want het heeft meer Serenity in zich dan Warkings en kent niet de intensiteit van de andere nummers. Ik wil hiermee niet zeggen dat het een slecht nummer is, gewoon wat misplaatst. Op Odin’s sons wordt de band bijgestaan door de grunts van the Queen of the Damned. Dit karakter wordt geportretteerd door Melissa Bonny (Rage of Light) die ook al te horen was op Reborn en live met Serenity op de planken staat.

Na een twintigtal luisterbeurten durf ik beweren dat er op dit album geen fillers staan. The Last Knight van Serenity eerder dit jaar kon ik goed smaken, maar Revenge van Warkings vind ik een pak smakelijker. Het smaakt alleszins naar meer. Op naar nummer drie, ik kan niet wachten. Als je fan bent van de iets hardere kant van heavymetal, tegen een goede en sfeervolle verkleedsessie kan, geen problemen hebt met mythische lyrics zoals ze die in powermetal schrijven, kan je Revenge blindelings kopen. Azijnpissers zullen zeggen dat de refreinen soms te cheesy zijn... Goed, ik eet graag kaas.

Revenge kent een release op 31 juli 2020 via Napalm Records.