Katalepsy - Terra Mortuus Est

Het Amerikaanse platenlabel Unique Leader Records is gespecialiseerd in death metal, en dan vooral datgene van het extreemste soort. Het Gentse Serial Butcher ligt bij hen onder contract, en zo ook de Russische band Katalepsy. Er zijn nog steeds bitter weinig releases die vanuit de toch omvangrijke Russische metal scène tot bij ons doorsijpelen, en het leidt geen twijfel dat het label hierbij een aanzienlijke rol speelt. Katalepsy situeert zich in het genre dat men tegenwoordig brutal death metal is gaan noemen, en dat eigenlijk nog het dichtst aansluit bij de oorspronkelijke death metal zoals deze ontstaan is in de jaren 1983-1984. Bands die onder de noemer van brutal death metal vallen moeten tegenwoordig heel wat in huis hebben om nog op te vallen, vermits de mogelijkheden binnen dit genre eerder beperkt zijn, en niet elke band de genialiteit van een Death of de mathematische precisie van een Morbid Angel in zijn rangen heeft. Terra Mortuus Est is het derde album van Katalepsy, is mijn eerste kennismaking met deze band, en verschijnt bij het bovengenoemde label op 31 juli.

De eerste vier songs op dit schijfje komen wat over als ongeleide projectielen die de structuur van een degelijke compositie missen. Over het geluid valt er alvast niets aan te merken. De instrumenten zijn goed van elkaar te onderscheiden, vooral het drumwerk is erg professioneel ingeblikt en de diepe grunts van Igor Filimontsev voldoen zonder meer. Wat minder is het gesteld met het gitaarwerk, dat iets te basic klinkt. Wel sterk is de titeltrack Terra Mortuus Est, die alle kenmerken van een goede death metal song heeft: dodelijke riffs, een diepe grafstem, jagende gitaarloopjes en razendsnelle blastbeats. Het beste wordt echter tot het einde gehouden want afsluiter Land Of Million Crosses is dankzij een melodieus opbouwend begin en einde, de talrijke breaks en het desolate karakter de knapste song van het ganse album. Op hun beste nummers doet Katalepsy enigszins denken aan Krisiun, hoewel globaal gezien het niveau van deze Braziliaanse band nooit gehaald wordt. De overige tracks zoals Deep Down Madness en de te stereotiepe single No Rest No Peace zijn allen te clichématig en missen vooral eigen inbreng.

Deze derde full-cd is dan ook vooral iets voor fans van compromisloze death metal, maar de kloof tussen Katalepsy en de echt grote namen binnen dit genre is nog zeer aanzienlijk. Om die kloof te dichten is meer originaliteit en vooral een eigen geluid nodig.