Samenvatting
Recensie door voorzitter op 30/05/2020- Uitgebracht door Nuclearblast Records
- Metalfans score75
Een prima registratie van een legendarische band die dankzij een nieuw extra bandlid een nieuwe adem gevonden heeft. Alleen jammer dat er weinig nieuwe tracks op staan in vergelijking met hun live-album van elf jaar geleden.
Pluspunten
- Foutloos gespeeld
- De dynamiek van het publiek is tastbaar aanwezig
Minpunten
- Weinig recente nummers
Destruction is één van de grondleggers van de Teutonenthrash, de Duitse variant van de Amerikaanse thrashmetal. Actief sinds 1982 en de jongste jaren zat er misschien toch wat sleet op de formule. De band uitbreiden van een trio naar een vierspan bleek een gouden zet. Het geeft aan de ene kant de oudgedienden wat meer ademruimte en rust en aan de andere kant zorgt het jeugdige enthousiasme van de nieuwe gitarist voor een pak extra adrenaline. Dat konden we begin dit jaar al vaststellen op de show van Destruction in Roeselare, met o.m. Suicidal Angels en Legion Of The Damned. Eind dit jaar komt Destruction opnieuw naar België, voor een headlineshow op de Waregemse Metal Dag. Als opwarmertje daarvoor is er nu al de digitale versie van Born To Thrash, een live-album met opnames van op PartySan Open Air vorig jaar. In juli volgen de versies op vinyl en cd.
Het was niet de bedoeling om deze opnames als album uit te brengen, maar omdat het zo'n foutloos optreden was en omdat de band en de fans de shows zo lang moeten missen, is dit een gouden oplossing. De band verkeert in topvorm en de nummers worden met veel enthousiasme en métier gebracht. Na bijna 40 jaar on the road moet je Destruction geen les meer geven in hoe ze een show tot een goed einde moeten brengen. Het geluid is mooi vol en de reacties van het publiek vormen met een on-Duits veel gevoel voor evenwicht en drama voor een extra level. Dat de bindteksten van Schmier soms enkel in het Duits zijn, nemen we maar voor lief. Een Duitse band voor een Duits publiek ...
De tracklist is een fraaie dwarsdoorsnede van het oeuvre van Destruction, met net genoeg aandacht voor Born To Perish, het album dat ze toen aan het promoten waren. Het zijn net die tracks die het verschil maken met The Curse Of The Antichrist, het vorige live-album van Destruction, uit 2009. En dan zit je toch met een dubbel gevoel. Sinds 2009 waren er, met Born To Perish bijgeteld, vier studio-albums en die leveren op dit album slechts 20% van de tracks. Dat is toch wat mager. Zeker omdat de band op die vier albums best wel memorabele tracks afleverde.