Ross The Boss - Born Of Fire

Er zijn maar weinig bands waar ik tegelijkertijd zoveel bewondering als afkeer voor heb als in het geval van Manowar. Bewondering vanwege een aantal tijdloze albums die ze maakten, en ook voor zanger Eric Adams, die ik tot de allerbeste van de metal scène reken. Maar helaas ook afkeer vanwege de arrogantie die de groep, en dan vooral bassist Joey DeMaio, tegenover de fans en de media aan de dag legt. Zo was er vorig jaar nog de annulatie van hun optreden op het Franse festival Hellfest. Er kwamen fans vanuit de hele wereld naar Frankrijk afgezakt, die dan op het laatste moment te horen kregen dat de band zelf, om totaal onduidelijke redenen, het concert niet liet doorgaan. Het is maar één voorval uit een reeks incidenten waaruit de band laat blijken dat ze hun zelfverklaarde imago van true metal zelf minachten. Maar goed, we zullen het hier uiteraard over Ross The Boss (echte naam Ross Friedman) hebben, de man die tot 1988 gitarist was bij Manowar en ook zijn stempel op de sound drukte. De formatie Ross The Boss bestaat sinds 2006 en debuteerde in 2008 met New Metal Leader, waarbij de band traditionele heavy metal liet horen met uiteraard ook wel de typische Manowar accenten. Het nieuwe album Born Of Fire is het tweede met de uitstekende zanger Marc Lopes, die over een krachtige stem beschikt en ook hoge uithalen aankan. Erg leuk was de digipak versie van het vorige plaatje By Blood Sworn, waarop drie Manowar covers te horen waren, want ondanks het eigen uitgebreide repertoire blijven de Manowar songs heel belangrijk tijdens de optredens van Ross The Boss.

Born Of Fire wordt gekenmerkt door nogal wat invloeden van Amerikaanse thrash bands (Testament, Exodus), zonder dat het niveau van die groepen geëvenaard wordt. Songs als opener Glory To The Slain, Denied By The Cross en I Am The Sword zijn zonder meer degelijk, maar missen de finesse die het niveau echt zou kunnen optillen. Alleszins positief is de ruwe, ongepolijste productie waardoor de nummers een wild, ontembaar karakter meekrijgen. Mede daardoor is Maiden Of Shadows, waar de keyboards wat meer op de voorgrond mogen, toch nog steeds een vrij ruige track en ook één van de betere op dit schijfje. Bij Shotgun Evolution en de titeltrack treedt de Manowar-sound weer wat meer op de voorgrond. Alle songs op het album zijn voorzien van knappe gitaarsolo's, want Ross Friedman is natuurlijk in de eerste plaats een uitstekend gitarist. Jammer genoeg gaan de drie volgende tracks volledig de mist in, iets wat voornamelijk te wijten is aan het beperkte compositietalent van de bandleden. Wel weer goed is het afsluitende Waking The Moon met wolvengehuil en een alweer goed op dreef zijnde Ross Friedman. Born Of Fire is al bij al het vierde zeer degelijke plaatje van deze groep maar bevat helaas geen enkele uitschieter en een aantal te flauwe tracks. Toch ook een beetje jammer dat er dit keer geen versie is met nog meer Manowar covers, want die blijven toch om van te smullen.