Insomnium - Heart Like A Grave

De Finse formatie Insomnium heeft gedurende haar 22 jarige bestaan met nog maar weinig bezettingswijzigingen te maken gekregen. Dat feit zal er zeker toe bijgedragen hebben dat elk van de zeven uitgebrachte albums van erg hoog niveau waren. Niilo Sevänen (bas, grunts), Markus Hirvonen (drums) en Ville Friman (gitaar) waren er al bij toen de band in 1997 werd opgericht. In 2011 kwam Markus Vanhala erbij als tweede gitarist, en dit jaar vervoegde Jani Limatainen de gelederen als cleane vocalist en derde gitarist. De hoogtepunten in hun discografie zijn wat mij betreft Above The Weeping World uit 2006, Shadows Of A Dying Sun (met de ronduit schitterende titelsong) uit 2014 en Winter's Gate uit 2016. Dit laatste album bestaat uit slechts één lang nummer dat is opgedeeld in zeven stukken. Nu is er dus de achtste cd, die de naam Heart Of A Grave meekreeg.

Opener Wail Of The North begint rustig en bouwt op naar een mooie climax. Valediction, dat als eerste single uitkwam, bevat afwisselend cleane zang en grunts, en vertoont verder zowat alle kenmerken van een typische Insomnium song. Het vrij snelle Neverlast wordt naar mijn gevoel teveel afgeblokt door de wat zweverige keyboards en het milde gitaargeluid. Dit is ook het geval bij Pale Morning Star, maar doordat deze track erg veel variatie biedt is het bij deze song helemaal niet storend. Het volgende And Bells They Toll is weer erg sterk van opbouw, maar het valt lichtjes op dat de groep iets te graag terugvalt op dezelfde melodielijnen die op de vorige platen ook al sporadisch opdoken. Het zesde nummer The Offering, waarin de gitaren nog eens voluit mogen gaan, is wellicht het ruigste van het hele schijfje. Na het weinig verrassende Mute Is My Sorrow volgen de drie hoogtepunten van dit album. Men heeft echt het beste voor het einde gehouden want Twilight Trails is een epische knaller met een grandioze opbouw en flitsend gitaarwerk. Dan volgt het bloedmooie titelnummer Heart Like A Grave dat eerder ook al als single werd gelanceerd. Het is een langzame, wat melancholisch aandoende song, die er geen twijfel over laat bestaan dat de herfst nu echt is ingetreden en de winter voor de deur staat. Het werkje sluit af met het instrumentale Karelia. Er is niet  zoveel fantasie nodig om je bij dit nummer wijdse landschappen van diepe wouden en donkerblauwe meren voor te stellen. Karelia is een regio die tegenwoordig bij Rusland hoort, maar door vele Finnen als hun grondgebied wordt geclaimd. Heart Of A Grave draagt de gebruikelijke kwaliteitsstempel van Insomnium, en ik ben benieuwd welke van de nieuwe songs een plaats zullen krijgen op de setlist van hun aankomende concerten. Dat komen we te weten op 13 december wanneer de groep optreedt in de Trix in Antwerpen.