Necronautical – Apotheosis

Het allerleukste aspect van het meewerken aan een metal e-zine is het in contact komen met bands waar je voorheen nog nooit van had gehoord. Merendeels zijn het dan ook deze bands die de diepste indruk op je weten te maken. Het overkwam me deze keer weer met Necronautical, een relatief jonge band uit het Verenigd Koninkrijk. Apotheosis is het derde album van deze Britten.

Necronautical brengt een symfonische black die absoluut niet moet onderdoen voor de groten in het genre. Het symfonische aspect is echter eerder voor de sfeer en de ondersteuning aanwezig, want het is voornamelijk een leest van oerdegelijke black waarop alles werd geschoeid. Denk hierbij dan vooral niet aan de bombast die een Dimmu Borgir brengt, maar eerder een subtiele hint naar deze band. Op Apotheosis zal je veel meer Dark Fortress en Alghazanth te horen krijgen.

Apotheosis start met All Is Vanity: een overheerlijke binnenkopper van jewelste. De openingstrack is onmiddellijk bepalend voor de sfeer van het album en herbergt alle elementen die Necronautical op de rest van het album zal tentoonstellen. In de begindagen bestond blackmetal uit nihilistische, repetitieve gitaarriffs, maar dit is echter zeker niet aan de orde bij Necronautical. De gitaren zorgen samen met de genuanceerde keys voor een grote brok sfeer, her en der onderbroken door een goedgeplaatste solo. Het nummer kent een lekker refrein dat onmiddellijk blijft kleven en om de repeatknop vraagt. Doe dit echter niet en laat u verlekkeren door de rest van het album.

Naast de gitaren heeft ook zanger Naut een topprestatie afgeleverd. De beste man heeft een verrukkelijk blackmetalstrot dat aan de hoogdagen van het genre doet denken. Op sommige momenten wordt het vervangen door cleane herenvocalen, zonder dat de muziek hierdoor een pagansfeer krijgt. Een mooi voorbeeld hiervan hoor je gedurende de nummers Nihil Sub Sole Novum en het titelnummer Apotheosis. Voor de eerstgenoemde hebben de heren een video geschoten. Neem even de tijd om het nummer te beluisteren en neem een duik in de wondere wereld die Necronautical voor ons openbaard. Op Totentanz zal je dan weer een minuscule Enthrone Darkness Triumphant-ondertoon horen.

Voor Necronautical neem je als hoofdingrediënten dus Dark Fortress en Alghazanth samen met een snuifje middle aged Dimmu Borgir en een miniem vleugje Carach Angren. Met zeven nummers die gemiddeld tegen de zeven minuten aanleunen, krijg je met Apotheosis voldoende waar voor je zuurverdiende centjes. Mij hebben ze na deze plaat in hun zakken zitten. Ik ga hun vorige albums aanschaffen en ik hoop van harte dat ik enkelen van jullie heb weten te overtuigen om ze ook eens een luisterbeurt te gunnen. Als je fan bent van de eerdergenoemde bands, kan je onmogelijk bedrogen uitkomen. Necronautical is een band die ik vanaf heden in het oog ga houden en ik hoop jullie samen met mij! Ze hebben voorlopig te weinig aandacht van de wereld gekregen en hier moeten we verandering in brengen! Liken die handel en vooral onder al je vrienden delen.

Apotheosis ziet op 30 augustus dankzij Candlelight Records het levenslicht.