High Reeper - Higher Reeper

Voor de opvolger van hun debuut High Reeper uit 2017 trok High Reeper in de studio met een nieuwe drummer (Justin Di Pinto). Bassist Shane Trimble was terug producer en mixer van dienst. De mastering werd door Mike Tarsa gedaan. Het nieuwe album werd Higher Reeper gedoopt wat begrijpelijker wijs een beetje verward kan worden met hun debuutplaat. De nieuwe tournee volgt.

Voor wie hen nog niet kent en dat zullen er wel een heleboel zijn: ze klinken een beetje als Black Sabbath in een stonersausje. Vernieuwend klinkt het niet, eerder als vintage. De stem van Zach Thomas klinkt een beetje als Ozzy, maar dan niet zo scherp als de man zelf. Als je fan bent van dit genre van muziek dan is dit een zeer geschikte plaat voor jou. Er staan wat trage en lome tracks op maar ook enkele snellere en vinnige songs zoals Bring The Dead. Een heerlijk doom/stoner nummer dat drijft op die heerlijk vettige riffs. Hetzelfde geldt voor Buried Alive. Apocalypse Hymn is een trage ballade met cleane gitaren en zang. Het doet qua sfeer wat psychedelisch aan. De song op zich begint goed maar blijft teveel doorkabbelen zonder dat er iets veranderd inzake ritme, melodie of songstructuur. Hier kon meer uitgehaald worden. Op Foggy Drag leidt een overstuurde bas de song in. Plaque Hag kan mij niet helemaal overtuigen. Het blijft allemaal te middelmatig om potten te breken. Obsidian Peaks is dan wel erg geslaagd met zijn ritmisch spel in de intro dat erna overgenomen wordt door de gitaarlicks. Een geïnspireerde song dat blijft boeien en rocken. Ook afsluiter Barbarian werkt structuurmatig een beetje op dezelfde manier. En uiteindelijk zijn dat dan ook hun sterkste songs. Een fijne solo in de bridge tilt het nummer omhoog.

Higher Reeper klinkt ietsjes zwaarder, consistenter en gevarieerder dan hun debuut. Wanneer ze nog de kleine minpuntjes kunnen wegwerken dan gaan we spreken van een heel geslaagd album. Maar dit is nu al reeds de moeite waard en onderhoudend genoeg om het publiek te boeien.