Blood Of Serpents – Sulphur Sovereign

Blood Of Serpents is een zes jaar jonge Zweedse band die duisterzwarte black metal speelt. Vier jaar na hun debuut Black Dawn presenteren de Zweden hun tweede album. Hoewel de Metal Archives pagina zegt dat ze “Death/Thrash Metal” spelen, is hier op Sulphur Sovereign echter niets van aan. Black Dawn mocht dan death metal invloeden gehad hebben, maar op Sulphur Sovereign is hier absoluut geen sprake meer van en is het al misantropische black metal dat de klok slaat. Denk hierbij dan aan muziek zoals Marduk het vroeger bracht (Heaven Shall Burn... When We Are Gathered, Nightwing-periode) en Svarttjern en Koldbrann het heden ten dage brengen.

Nieuwbakken microfoonvergruizelaar Thomas Clifford (mogelijks gekend van o.a. Throne of Heresy) heeft een strot dat enigszins vergelijkbaar is met Legion in zijn vroegere jaren en HansFyrste (Svarttjern, ex-Ragnarok). Hij klinkt erg krachtig en zijn stemgeluid is dan ook een lust voor het oor en een van de redenen om deze band eens een kans te geven.

Het grootste gedeelte van de plaat wordt opgevuld met krachtige, agressieve uptempo black. Doch schuwen de heren ook de midtempo black metal passages niet. Op bijvoorbeeld As the Temple Burns vertraagt de band even om een heerlijk midtempo nummer te brengen. Het nummer heeft haast een episch einde met lichte inbreng van koorzangen ver, héél ver op de achtergrond. Het zijn deze kleinigheden die voor mijn part wat prominenter op het album hadden gemogen, om er wat meer sfeer en diepgang in te brengen.

Het geweld wordt ook op Canticle even onderbroken en er wordt op een ambientachtige wijze rust voorzien. Deze onderbreking is broodnodig, want Sulphur Sovereign is een stevige plaat geworden. Mede door de militaristische drummachine Christoffer Andersson en het agressieve strot van Clifford raast de muziek als een goederentrein over je heen. De muur van muziek is zo solide, dat Trump er spontaan jaloers op zou kunnen worden. De kersverse drummer is een goede tweede reden om het album eens een kans te geven. De beste man kan namelijk een sterk potje drummen en houdt de snelheid en de vaart in de muziek.

Voorlopig kan de band zich nog niet met de grootheden in het genre meten, maar eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ze met hun tweede plaat de middenmoot net ontstijgen. Er zijn geen echte uitschieters op het album te horen; toch is de plaat consistent. Agressie en haat zijn troef, maar er is niet echt een nummer dat blijft hangen en het gevoel geeft om volledig in de muziek te kunnen opgaan.

Sulphur Sovereign komt uit op 25 september via Non Serviam Records en alle gecorpspainte trve, cvlt en evil black metal aanhangers mogen In Darkness, Brotherhood en As the Temple Burns eens als luistertip opzetten.