Dragonlord – Dominion

Wie denkt een power metal band te scoren, is eraan voor de moeite. Dragonlord – oorspronkelijk een zijsprong van Eric Peterson, snarenplukker bij thrash grootheid Testament – brengt namelijk symfonische black metal. Wie in eerste instantie zonder aandacht luistert, zal een Dimmu Borgir kloon vermoeden, maar Dragonlord is meer dan dat.

De Dragonlord-fans hebben lang moeten wachten, want tussen de nieuwste telg en zijn voorganger Black Wings of Destiny zitten er maar liefst dertien jaar. Uiteraard had Peterson het druk met Testament. Na vier jaren werken aan de plaat, in de tijd die hij vrij had naast zijn werk met de hoofdband, presenteert hij nu fier zijn nieuwste creatie. Peterson zelf verzorgt alle mannelijke vocalen en snaarinstrumenten. Lyle Livingston (Psypheria) is verantwoordelijk voor een heuse lading symfonische arrangementen en de drums werden ingeklopt door Alex Bent (heden ten dage op de drumkruk bij Trivium). Zelf is Dominion mijn eerste aanraking met Dragonlord.

De intro op Dominion wordt vertolkt door Entrance. Een instrumentaal nummer waarop de band zijn kunnen etaleert en verwachtingen schept voor de rest van de plaat. Het eerste dat opvalt, zijn de sterke gitaarlijnen die de intro dragen. Dit is letterlijk een voorbode voor het album te noemen, want de symfonische black metal die Dragonlord ons brengt, is gelast op een skelet van uitstekende gitaarlijnen.

Op het eerste echte nummer, Dominion, werpt Peterson naast zijn heerlijke gitaarriffs zowel zijn black metal scream als zijn cleane vocalen in de strijd. De symfonische black – die weliswaar even naast het oude Emperor in de koelkast heeft gelegen en zo diens geur en smaak heeft meegekregen – wordt opgeleukt door niet één, maar twee geweldige solo’s. Zoals het een echte die hard gitarist betaamt, neemt Eric Peterson voor elke solo een andere gitaar. Of zoals de gepassioneerde man zelf zegt:

I used a lot of different guitars to get various sounds. I didn’t want my tone to be too close to Testament, but wanted to still maintain my signature sound.

Omnious Premonition is het symfonische thrash metal kindje op de plaat. Via deze aanstekelijke track steekt Peterson zijn thrashroots niet weg. Op Lamia zijn er door de keys en mede door de vrouwelijke achtergrond zangen enkele Cradle of Filth elementen te horen.

Love Of The Damned is een rustiger nummer met vele heerlijke akoestische stukken en schittert door de gastbijdrage van de mooie, celtic fantasy metal zangeres Leah McHenry. Peterson was zo tevreden van Leah’s gastbijdrage dat hij haar gevraagd heeft om mee alle koorzangen op het album te versterken.

Northlanders is bij vlagen meer Borgir, dan Dimmu zelf de laatste tijd is geweest. De keys op dit nummer doen de glorierijke Enthrone Darkness Triumphant tijden van weleer weer opleven. Persoonlijk vind ik het wel lekker, al kan ik me inbeelden dat anderen dit vulgair kopieergedrag zullen vinden. Echter, heeft het nummer in het middenstuk een knappe, langgerekte gitaarsolo.

Op The Discord Of Melkor neemt Peterson je mee naar zijn versie en interpretatie van Tolkien’s Silmarillion. Op het eerste deel van het lied is het weer al symfonische black dat de klok slaat. Het nummer wordt regelmatig onderbroken voor orkestraties die iets meer diepgang brengen. Op de meer dan acht minuten durende afsluiter, Serpents Of Fire, trekt Dragonlord nog eenmaal alle instrumenten uit de kast. Gaande van koorgezangen tot sterke riffs en keys en Petersons black metal scream. Het nummer krijgt tegen het einde aan zelfs enkele Hollenthon-invloeden.

Het is interessant om eens een symfonische black metal plaat te mogen beluisteren die geregisseerd werd vanuit het standpunt van een gitaarspeler. De vele solo’s en gitaarpartijen liggen lekker in het gehoor en schreeuwen nooit echt om aandacht, waardoor je eveneens van de keys en andere zaken kan genieten. Echte uitschieters zijn er niet te vinden; Dominion is consistent in zijn kwaliteit. Een echte eigen smoel heeft Dragonlord niet, daarvoor wordt er te veel opzij gekeken, maar persoonlijk stoort het me niet, omdat het allemaal oerdegelijk wordt gebracht.

Dominion is verkrijgbaar vanaf 21 september.