Samenvatting

Recensie door Srachex op 30/07/2018
  • Uitgebracht door Century Media Records
  • Metalfans score87

Marduk is op zijn sterkst wanneer het fors uithaalt en op topsnelheid zit. Op Viktoria wordt deze brute black metal in goed gedoseerde, hapklare brokken geserveerd, waardoor je je aandacht geen moment verliest. Daar waar andere eerste generatie black metal bands zichzelf proberen uit te vinden door te flirten met andere genres en andere elementen, blijft Marduk zoeken achter interessante songstructuren. Morgan & co dagen zichzelf steeds weer uit om nooit tweemaal hetzelfde album te schrijven. Dit album klinkt als Panzer Division Marduk en de vijf eerdere Mortuus-albums geblenderd tot een heerlijke ijskoude cocktail.

Pluspunten

  • Mortuus is een beest
  • Heerlijke sfeer

Minpunten

  • Drums staan iets te hol in de mix

Een ouderwets alarm loeit doorheen de woonkamer. Mijn oma van 87 springt kwiek uit de zetel en schreeuwt: “De Duitsers komen er aan!”

“Neen, oma,” zeg ik, “dat is gewoon Werewolf de openingstrack van de nieuwe Marduk.”

“Amai,” zegt ze in een ludieke poging om een gitaar te imiteren. ‘Das wel stevig.’

Marduk is terug en dat zullen mijn buren geweten hebben! Ik heb bandleider Morgan Håkansson met Marduk nooit tweemaal hetzelfde album weten schrijven – hoewel, misschien dat La Grande Danse Macabre en World Funeral een beetje op elkaar leken. De gecorpsepainte Zweden kunnen dan ook weer verrassen met Viktoria, de veertiende (!!) full-lenght en de zesde met Mortuus achter de microfoonstandaard. Zelfs Legion zat minder lang bij de band en heeft minder albums opgenomen. Misschien mogen we straks beginnen te spreken over een nieuwe ‘klassieke line-up’. Want Marduk doet het goed met Mortuus en Devo op de basgitaar. De lyriek verhaalt ook op deze nieuwste telg weer over Morgans grootste passie: de oorlog, en met name: WOII.

Werewolf is een retestrakke, stampende panzer division tank van een lied dat je overrompeld en na slechts twee minuten alleen achterlaat met een waar #metoo-gevoel. Dit wordt live de nieuwe Marduk knaller. Ik kan er haast niet op wachten! Het geïncorporeerde alarm geeft dit nummer een heerlijk ouderwets sausje en overstelpt ons met een onbehaaglijk gevoel, zalig.

In een mum van tijd leidt Morgan met zijn typerende riffs june 44 in. Mortuus wisselt zijn brute schreeuw af met enkele andere zangstijlen, zoals we bij Funeral Mist van hem gewoon zijn. Ook op Equestrian Bloodlust valt de korte lengte van de songs op. Het nummer is voorbij voordat je het weet. Wat op deze laatstgenoemde opvalt is het drumwerk van de nieuwste telg uit de Marduk familie Fredrik Widigs. Hij verdient zeker een eervolle vermelding, al vind ik persoonlijk dat zijn drumwerk net iets te hol in de mix werd gezet – let op: dit is slechts een klein puntje van kritiek.

Tiger I is een mid-tempo nummer dat qua sfeeropbouw niet voor de andere nummers moet onderdoen. Dit is wat van Marduk een grote Black Metal band maakt, sfeer. Het is niet alle bands gegeven om telkens weer met een plaat af te komen waar er een bepaalde sfeer/geest in schuilt. Marduk durft op bepaalde momenten de vaart uit het album te halen met mid-tempo stukken, zodat je aandacht verzekerd blijft.

Op Narva maakt de band weer wat snelheid en brult Mortuus over een gevecht in een Estlandse stad. “Wallonian guts cover the ground. Flemish remains piled up along the pavement.” Wat wij Belgen daar ooit gedaan hebben? God mag het weten, want ik ben geen historicus (geschiedkundigen mogen het ons in de comments altijd leren!).

The Last Fallen is met zijn 4 minuten en 25 seconden het langste lied op Viktoria. Het is een nummer dat in het begin iets minder opvalt tussen het andere geweld, maar naarmate het einde nadert zich kenmerkt door een snelle songstructuur, onderbroken door enkele rustpunten.

De titeltrack is een venijnig lied met een heerlijk slepend refrein dat aanmoedigt om mee te brullen (VIK – TO – RI – A) en worden we met verstomming geslagen: een bas solo! Bassist Devo heeft de credits gekregen als geluidstechnicus op het album en heeft hier weliswaar zijn eigen plekje opgeëist. Nice! Een extra pluspuntje en vermelding voor de formidabele drumpartijen op dit lied.

The Devil’s Song start met de geluiden van voetstappen in het grind, het laden van een geweer en een knal. Morgan trapt af met een repetitieve black metal riff, waarna de volledige band hem volgt. Mortuus goochelt weer met verschillende zangstijlen en Morgans eigenzinnige gitaarlijnen dragen het nummer verder.

Afsluiten doen we met Silent Night wederom een traag, slepend nummer. Mortuus rochelt, brult en screamt een laatste keer over het dood en verderf dat de oorlog met zich meebracht, om ons daarna ijskoud en met een tinnituspiep in de oren verdoofd achter te laten.

Wat opvalt, is dat Viktoria met slechts 32 minuten een erg korte plaat is geworden – enkel in kortheid nog voorafgegaan door Panzer Division Marduk en Dark Endless. Maakt dit veel uit? Neen, zet hem gewoon nog eens op.


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?