Dee Snider – For The Love Of Metal

De heer Snider kennen we allemaal van het legendarische Twisted Sister. De heavy metal glammers zijn ondertussen op een welverdiend pensioen. Doch onthoud ik een stukje uit een interview dat de band ooit gaf: “De reden waarom we met Twisted Sister geen nieuwe albums meer maken, is omdat de mensen daar absoluut geen nood aan hebben. Ze komen naar onze shows kijken en willen helemaal geen nieuwe muziek horen. Ze willen onze klassiekers horen!”

En ondanks die woorden brengt de blonde frontman op zijn 63ste zijn vierde soloplaat uit. Hebben wij nood aan nieuw Dee Snider materiaal? Of willen we gewoon dat hij een nieuwe plaat uitbrengt om te kunnen touren, zodat we nog eens met zijn allen We’re Not Gonna Take It en I Wanna Rock kunnen meezingen met een kleffe festivalpint ter hand?

Het eerste wat opvalt (uiteraard met Twister Sister in het achterhoofd, hoe kan het ook anders?) is dat Sniders solo werk een pak feller is dan de heavy metal die de heren in de jaren tachtig en negentig brachten. Van het glam imago is er absoluut geen sprake meer. De opzichtige schmink en vrouwelijke looks hebben ze enige jaren geleden reeds in de USA gelaten. For The Love Of Metal is een onvervalste heavy metal plaat met enkele lichte thrash-toetsen geworden. De tand des tijds heeft geen vat gekregen op Dee’s stem. Hij klinkt een pak feller dan we van hem gewend zijn. Op sommige momenten schreeuwt hij zelfs.

De hoogtepunten licht ik graag even toe. Het openingsnummer Lies Are A Business kent een stevige gitaarlijn en Snider die als vanouds tegen het systeem gekant is. Op Tomorrow's No Concern komt de basgitaar mooi tot zijn recht, pluspuntje voor producer Jamey Jasta want een bas wordt regelmatig door het andere gitaargeweld ondergesneeuwd. I Am The Hurricane is een aanstekelijk nummer waar Dee zijn stem tot het uiterste drijft op stevige door thrash geïnspireerde riffs. Ook in Running Mazes en Mask worden we met stevige gitaren om de oren geslagen. Voor Become The Storm werd er een echte videoclip gemaakt, geen hedendaagse lyricvideo. Door het zoetsappige refrein en de zachtere gitaarlijnen op dit laatstgenoemde nummer krijgt het lied een echt jaren tachtig gevoel in een modern jasje. Dead Hearts (Love Thy Enemy) begint akoestisch – en holy crap, is dat Alissa White-Gluz van Arch Enemy die clean zingt? – om over te slaan in een echte metaltrack waarin Snider het duet aangaat. De afsluitende titeltrack is echter te cliché en een dertien in een dozijn nummer. Denk aan de eerbetonen voor metal die bands als Dream Evil, Manowar, Gamma Ray, etc hebben gebracht. Het mag gezegd worden Snider, die reeds vier maal opa is geworden, klinkt absoluut niet als een 63-jarige man. Ik neem mijn hoed voor hem af.

Het legertje van artiesten dat bereid is om met Snider in zee te gaan is uiteraard groot. De productie van For The Love Of Metal was in handen van Hatebreed vocalist Jamey Jasta en het album kent gastbijdragen van onder andere: Howard Jones (ex-Killswitch Engage), Mark Morton (Lamb Of God), Alissa White-Gluz (Arch Enemy), Joel Grind & Nick Bellmore (Toxic Holocaust) en Charlie Bellmore (Kingdom Of Sorrow). 

Om een antwoord op mijn openingsvraag te formuleren: Als Dee Snider weldra weer eens op een festival staat, zal ik met plezier – en met inbegrip van die fletse festivalpint – naar zijn optreden gaan kijken in de hoop enkele Stay Hungry krakers te horen. Én hij mag zelfs enkele hits van zijn nieuwe plaat ten gehore brengen.