Nekrogoblikon - Welcome to Bonkers

Bands met een gimmick lijken de laatste jaren weelderig te tieren in de metalmoestuin. Piraten, vikings, stormtroopers, Ned Flanders… de voorbeelden zijn talrijk. Het probleem bij dat soort bands is echter dat ze dit dikwijls gebruiken om een gebrek aan talent en goede nummers te verbergen. Voorlopig wisten de goblins van Nekrogoblikon deze aanlokkelijke valstrik te ontspringen: ze leverden reeds drie uitmuntende albums af, gevuld met melodische deathmetalpareltjes. Kers op de taart was hun vorige gift aan de mensheid: het uitmuntende Heavy Meta uit 2015. Wanneer ze ons dus verwelkomen in hun nieuwste creatie, Welcome to Bonkers, zijn de verwachtingen zeer hoog.

We gaan van start zonder intro of inleidend getokkel, en worden meteen in het openingsnummer mold geworpen. Hoewel dit een zeer energiek nummer is, en opent met een lekker riffje, mist dit toch een zeker punch, waardoor het aanvoelt als een vrij zwakke opener. Meer nog, dit klinkt als een fillernummer dat je normaal midden in een matig album terugvindt. Na dit welkom in mineur worden we getrakteerd op The Many Faces of Dr. Hubert Malbec. Dit opent meteen met een leuk pianowijsje, maar ontpopt zicht tot een staalharde en meeslepende melodic deathmetalrit. Dit is de band zoals we ze kennen, en het compenseert voor het eerste nummer. Vol energie en begeleid door helse drums worden we vervolgens meegesleurd in het fantastische Row: ongelofelijk hoeveel kracht je in 1 nummer kan steken. Dit helse tempo zwakt af naar het einde van het nummer, waarna de kracht wordt omgezet in meeslependheid van het refrein, waardoor je jezelf roeiend in een galei waant. Opvolger is de single Dressed as Goblins: degelijk nummer, opnieuw enorm energiek, maar mist toch net dat tikkeltje originaliteit in vergelijking met de singles van eerdere albums. Wanneer vervolgens de opgewekte keyboardklanken van Dragons door mijn speakers weerklinken, hoop ik meteen op een schijf à la Noone Survives van hun album Stench. Dat niveau haalt dit nummer jammer genoeg nét niet, maar het is toch één van de meest entertainende en originele nummers van dit album. Ook in de tweede helft van het album vinden we die gekende Nekrogoblikonstijl terug: Darkness is een enorm catchy nummer, terwijl de hilarische The Magic Spider en Killing Time (And Space) ingeleid worden met een leuk riedeltje, om vervolgens uit te barsten in een razendsnelle deathmetalachtbaan. Afsluiter Goblins is echter een fikse teleurstelling: een ironische rockballad kan grappig zijn, maar past niet echt op dit album en is bovendien bijzonder slap uitgevoerd. Zo eindigen ze het album zoals ze het begonnen zijn: met een lichte teleurstelling.

Welcome to Bonkers is een plaat die je niet bijzonder hartelijk welkom heet, en ook niet met een fijn gevoel laat vertrekken. De middenmoot is echter bovengemiddeld, en bevat excellente nummers, maar kent geen enkele hoogvlieger. Het is entertainend, maar mist net die paar scheppen kwaliteit om echt de norm van de vorige albums te benaderen. Degelijk album, maar indien je uitmuntende goblingethematiseerde deathmetal verlangt, grijp je beter terug naar één van hun vorige albums.