Samenvatting

Recensie door voorzitter op 15/01/2018
  • Uitgebracht door Nuclearblast Records
  • Metalfans score83

De opdrachten die Bleeding Gods zichzelf - net als Hercules - opgelegd hadden voor het conceptalbum Dodekathlon waren niet min. Ze hebben de lat hoog gelegd, maar gaan er zonder problemen over. Als deathmetal nog een toekomst heeft, klinkt die als Bleeding Gods.

Pluspunten

  • Ze pikken de lekkerste brokken mee van andere genres, zonder de focus op deathmetal te verliezen
  • Uitstekende uitvoering en productie

Minpunten

  • Nauwelijks minpunten

Bleeding Gods is een straffe Nederlandse deathmetalband. Nu wordt er in Nederland wel meer uitstekende death gemaakt, denk maar aan Sinister, Gorefest, Thanatos of het jonge Sisters of Suffocation. Toch is Bleeding Gods op korte tijd een kwaliteitsmerk geworden. Het nieuwe album Dodekathlon zal die ster alleen maar nog meer doen schitteren.

De band werd gesticht door Ramon Ploeg die eerder bij Debauchery gitaar speelde en bas bij het legendarische Houwitser. Hij is ook nog gitarist bij een andere deathband, Empire Of The Scourged. Zo hebben Ploeg en de andere bandleden reeds zowat het hele deathuniversum verkend, van industrial over brutal tot melodische death. Met Bleeding Gods leverden ze na de eerste demo in 2013 al in 2015 het sterke death/thrashalbum Shepherd of Souls af. Dat verscheen bij het Italiaanse Punishment 18 Records, waar ook het Belgische Bloodrocuted onderdak vond.

Voor het nieuwe Dodekathlon schuift Bleeding Gods op naar het nog grotere label Nuclear Blast. Dat biedt nog meer exposure, een nog betere distributie, nog meer promotie, … en ook nog grotere verwachtingen. Al blijf je natuurlijk wel werken in een subsegment van de metal waar je geen duizelingwekkende verkoopcijfers moet verwachten. Met die premisse nemen de Nederlanders echter geen genoegen. Ze haalden alles uit de kast om het beste album te maken dat ze in de vingers hebben.

Dat werd meteen een conceptalbum rond de twaalf werken van Hercules. Twaalf werken, dus ook twaalf tracks. Bovendien mocht het accent deze keer liggen op het muzikale. Door telkens op het juiste moment en eerder zuinig synths/orkestraties toe te voegen, wordt het groepsgeluid mooi opengetrokken. Die symfo-insteek met de synths klinkt een beetje als die van Paganland op From Carpathian Land, maar dat zal louter toeval zijn. De synths geven dit album een meer melodisch en bombastisch karakter, bovenop de lagen death, thrash en zelfs wat black. Ze zorgen er ook voor dat alles behapbaar blijft, zowel voor de klassieke death-fans als voor andere metalfans zonder oogkleppen.

Op één track, Tyrannical Blood, blijven de elektrische gitaren en bas achterwege en krijg je in de plaats een Griekse spoken word-track begeleid door akoestische gitaar. Die track vormt een mooie adempauze op Dodekathlon. De beste death-tracks zijn Bloodguilt, From Feast To Beast en Inhuman Humiliation.

Je kan Bleeding Gods aan het werk zien op zaterdag 24 maart in Kavka in Antwerpen, op een leuk indoor-festival Metal Attack Fest met ook nog o.m. Reject The Sickness, The Curse Of Milhaven, Oceans Burning en Bear. Bleeding Gods wist reeds heel wat Antwerpse metalharten te veroveren met hun passage vorig jaar op het Antwerp Metal Fest. Hopelijk zien we ze na het Metal Attack Fest nog vaker in België.


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?