Samenvatting
Recensie door Maarten op 01/08/2017- Uitgebracht door Nuclearblast Records
- Metalfans score74
Al bij al is dit een meer dan degelijk album, maar verwacht geen Time II of het niveau van eerdere albums.
Pluspunten
- Goed concept
- Mooi geheel
Minpunten
- Schiet net te kort
- Niet het niveau van vorige albums
Na veel gekibbel met platenmaatschappij Nuclear Blast en 5 jaar na hun vorige album, is de opvolger van Wintersun’s Time I niet Time II, maar The Forest Seasons. Dit gecrowdfunde project zal deels het langverwachte Time II bekostigen, maar vergis je niet: deze plaat is allesbehalve een haastig bij elkaar geschraapt, puur commercieel stukje muziek. Integendeel, het is een stevig album met een duidelijk thema en een goede samenhang tussen de nummers.
Wintersun staat bekend om hun zeer melodische en progressieve deathmetal. Op The Forest Seasons is dit niet anders: als een hedendaagse metalversie van de 4 seizoenen van Vivaldi sleurt het je mee, soms wild en scheurend, anders weer kabbelend en intiem, doorheen een woud gedurende de 4 jaargetijden. Het valt meteen op dat Wintersun duidelijk gegroeid is als band: meer dan ooit versmelten de verschillende partijen zicht tot één geheel, maar de toon van de nummers is ditmaal veel zwaarder, duisterder, en bij momenten onwennig en beklemmend; mede door blackmetal-invloeden. Dit alles zonder hun kenmerkende stijl en geluid te verliezen.
Het album, en het woud, ontwaakt met het beklijvende Awaken from the dark slumber (spring). Dit nummer schept meteen de juiste sfeer voor het gehele album, voert je langzaam mee vanaf de eerste noot en trekt je daarna genadeloos mee het woud in. De 4 delen zijn degelijk tot sterk, met melodische riffs en een beklemmende atmosfeer gecombineerd met hoopvolle melodieën en muzikale virtuositeit van de bandleden. Hoogtepunt is het laatste nummer, Loneliness (Winter), dat zowel melodisch als lyrisch betoverend is.
Jammer genoeg schiet Wintersun nét te kort om de nummers echt te laten uitblinken. Ze zijn goed geschreven, hangen goed samen en zijn een teken van virtuositeit, maar op geen enkel moment komen ze in de buurt van de pareltjes die op Time I of op hun debuut Wintersun stonden. De momenten waarop The Forest Seasons op z’n best is, doen vooral verlangen naar eerdere platen waarop het zoveel beter was uitgevoerd.