Bloodrocuted - For The Dead Travel Fast

Het Vlaamse Bloodrocuted timmert reeds sinds 2009 aan de weg in binnen- en buitenland. Eerst als thrashband, maar tegenwoordig zit er meer death dan thrash in hun muziek. For The Dead Travel Fast is hun tweede album op het Italiaanse Punishment 18 Records. Eerder dit jaar bracht een tournee met Hate, Absu en Nargaroth hen reeds door gans Europa, maar als één van de hardst-werkende metalbands zullen we Bloodrocuted ongetwijfeld nog op heel wat Belgische podia zien. In de aanloop naar For The Dead Travel Fast is er veel veranderd in de band. Eén van de oprichters, zanger/gitarist Bob Briessinck, heeft Bloodrocuted verlaten en ook drummer Sander Vogt is vertrokken. Zij werden vervangen door respectievelijk Dennis Wyffels op gitaar en Ben Van Peteghem op drums. Bassist Daan Swinnen neemt voortaan de zang voor zijn rekening.

Op For The Dead Travel Fast komt Bloodrocuted als geheel een stuk agressiever en brutaler voor de dag dan op hun voorgaande werk. De snelle, Duits-geïnspireerde thrash wordt voortaan vermengd met melodische death en geregeld zelfs met een snuifje black. Echt vernieuwend is deze Vlaamse band niet met die koerswijziging, maar het is mooi dat ze zich zonder oogkleppen een eigen weg zoeken. Snelle riffs, perfect getimede solo’s en melodieuze passages wisselen elkaar af, waardoor de songs nooit gaan vervelen. Daan Swinnen is een aangename verrassing als zanger. For The Dead Travel Fast opent met The Land Before The Forest, een instrumentale intro die akoestisch begint en dan opengereten wordt tot een echt thrasher. The Leper And The Whore zou muzikaal niet misstaan op een black metal- of een old school death-album. Denk aan Carcass en Vader, maar dan met meer melodie. Halverwege het nummer steken enkele thrash-riffs de kop op en dan klinkt Bloodrocuted als Sacred Reich of Exodus. Perversion Of Purity trekt nog meer de kaart van black en death, terwijl op Wound In Shadows het tempo onbarmhartig hoog ligt. Cult Of Sacrifice en titeltrack For The Dead Travel Fast drijven muzikaal en tekstueel op een hoog niveau en het afsluitende Ominous steekt nog een tandje bij, met een nog hoger tempo. Denial Of The Cross is het hoogtepunt van dit album. De intro belooft weinig goeds met een opeenstapeling van clichés (dreigende filmscore, onweer, kerkklokken), maar nadien brouwt Bloodrocuted toch iets moois met een combinatie van thrash met melodische death, nog aangevuld met supersnelle solo’s.