Sonata Arctica - Clear Cold Beyond

In zekere zin zijn de albumtitel en cover art van Clear Cold Beyond, het nieuwe album van Sonata Arctica enigszins misleidend. De lente komt eraan, en het aanstekelijke enthousiasme van de muziek op dat nieuwe schijfje associeer ik eerder met dat jaargetijde dan met een koude winter. Maar de heren van de band zijn natuurlijk afkomstig uit Finland, en die noordelijke afkomst kun je nog het best beklemtonen met een dergelijke albumtitel en hoes.

 Clear Cold Beyond is het tiende studioalbum van Sonata Arctica en de opvolger van Talviyö uit 2019. In 2022 bracht de groep nog twee akoestische albums uit (Acoustic Adventures Volume One en Two), maar dat waren bewerkingen van oudere nummers en als reguliere platen tellen deze dus niet mee. Wel zou er van deze twee schijfjes beweerd kunnen worden dat ze een hoofdstuk in de discografie van Sonata Arctica hebben afgesloten, want samen met Talviyö  zijn het rustigere albums met heel wat invloeden uit de classic rock (zoals bvb Europe en Scorpions). Het is met enige spijt dat ik moest vaststellen dat die interessante benadering nu alweer voorbij is, want voor mijn part had de band nog gerust wat langer in de richting van die classic rock mogen doorgaan. Maar de groep heeft gekozen voor een reset van hun muziekstijl, terug meer naar de beginjaren anno 1999. Dat wil dus zeggen: snelle powermetal met een warm, melodieus deken van gitaren en keyboards, en met sterke cleane zang die soms wat aan Klaus Meine van Scorpions doet denken. Zo is het natuurlijk ook goed, en de fans van het eerste uur zullen wellicht verheugd zijn dat de band opnieuw wat meer voor die stijl heeft gekozen. Clear Cold Beyond heeft zijn release op 8 maart bij het label Atomic Fire Records en telt tien tracks met een gezamenlijke speelduur van een goeie 50 minuten.

Hetgeen waarnaar ik, bij een nieuwe lading songs van deze band, het meeste uitkijk is het altijd vloeiende samenspel tussen keyboards, synthesizers en gitaren, want daarin schuilt het grootste talent van deze formatie. Het tempo wordt  stevig ingezet, want tijdens de eerste drie tracks van het nieuwe schijfje belanden we meteen op de autosnelweg en wordt het gaspedaal stevig ingeduwd. De dubbele basdrums van drummer Tommy Portimo kloppen letterlijk overuren, want ook later op het album komen nog Cure For Everything en Angel Defiled aan een snel tempo voorbij. Al deze snelle tracks klinken soms iets te 'cheesy' en soms zelfs op het randje van het kitscherige, maar daarnaast zijn het ook frisse, toegankelijke songs. Bij Dark Empath wordt de sfeer wat donkerder en de structuur iets complexer, en het is mijn favoriete track van het album. Het refrein dat zich wellicht het snelst in je hersenpan nestelt, is afkomstig van A Monster Only You Can't See, een nummer met geniale gitaren en keys. Het album, dat met veel snelheid van start ging, eindigt met twee langzame songs. Eerst krijgen we met The Best Things een gevoelige ballad, en vervolgens mag de overwegend rustige en ook wel epische titeltrack het schijfje afsluiten.

Clear Cold Beyond is niet Sonata Arctica's sterkste plaat, maar door zowel de fans van het oudere werk te plezieren, als ook degenen tegemoet te komen die de band met het nieuwere werk pas ontdekten, zal de tevredenheid bij de fanbasis zeker overheersen.