Infected Rain - Time

Bij de van oorsprong Moldavische metalband Infected Rain staat de teller inmiddels op zestien jaar, en gedurende die periode brachten ze nu in totaal zes studioalbums uit. Daarvan mag het album Endorphin (2019) enigszins als doorbraakplaat beschouwd worden, en dat werd nog eens succesvol overgedaan met de opvolger Ecdysis uit 2022. De band is altijd wel ergens aan het toeren en dat bracht hen ook al geregeld naar onze contreien. De beide keren dat ik Infected Rain op het podium aan het werk zag, konden ze me telkens wel overtuigen, iets wat met hun studiowerk tot voor kort niet geheel het geval was. Naar mijn smaak zaten veel van de songs iets te chaotisch in elkaar en was de rol van zangeres Elena Cataraga, aka Lena Scissorhands, te overheersend, terwijl de rest van de groep wat teveel in de schaduw bleef.  Daar is dan met het nieuwe schijfje verandering in gekomen, want daarop klinkt Infected Rain meer als een complete band, waarbij de rol van Lena Scissorhands meer in evenwicht is met die van de overige bandleden.

Het laatste album kreeg de wat raadselachtige titel Ecdysis mee, hetgeen je zou kunnen omschrijven als 'het afwerpen van de oude huid'. Dat had toen eventueel kunnen duiden op een wijziging in het muzikale concept, maar dat gebeurde nauwelijks of niet. Met het nieuwe album, Time, zou je kunnen beweren dat er met enige vertraging nu wel degelijk een aantal nieuwe elementen in het songmateriaal werden aangebracht. Bij Infected Rain hebben ze eigenlijk nooit hun experimenteerdrift onderdrukt, dat is dus ook nu niet het geval, maar op Time zijn de invloeden uit de nu-metal (bvb Korn) wat nadrukkelijker aanwezig, en zijn de songs wat minder chaotisch en wat toegankelijker. Dat wil overigens niet zeggen dat de muziek van de band nu opeens softer of minder intens is geworden, wel integendeel. Lena Scissorhands etaleert nog meer dan voordien alle facetten van haar vocale capaciteiten. Haar screams, grunts en cleane zang wordt daarbij uitstekend aangevuld door de overige bandleden die ook alle registers opentrekken. Elementen uit de techno en de synthwave zijn zaken die ik doorgaans verafschuw, maar in het nieuwe songmateriaal van deze formatie werden ze op overtuigende wijze in de songs geïntegreerd.

Er zijn op het nieuwe schijfje nogal wat tracks die het verschil maken met het niveau van de vorige albums, maar die bevinden zich allemaal in de eerste helft van de tracklist. Dying Light is zo'n knaller die wat doet denken aan de aanpak van bijvoorbeeld Spiritbox, met een opbouw die erg goed is uitgewerkt. Op de twee volgende nummers worden de contrasten onderling nog wat verder uitgediept. De opmerkelijke vooruitgang van Lena Scissorhands merk je bij Never To Return. Tijdens de coupletten zingt ze hier op het niveau van de betere zangeressen uit het symfonische metalgenre, terwijl ze bij het refrein op haar gekende agressieve manier in de aanval gaat. Nog meer contrast is er bij het formidabele Lighthouse dat tot één van de beste songs uit hun ganse repertoire mag gerekend worden. The Answer Is You en Vivarium zijn beide nog erg groovy nummers waaruit mag blijken dat de groep haar songwriters capaciteiten nog wat verder heeft aangescherpt. Jammer genoeg is de tweede helft van de tracklist wat voorspelbaarder en kwalitatief iets minder sterk dan het eerste gedeelte, al blijven ook deze songs van een meer dan behoorlijk niveau.

Time zal de fans van de band zeker kunnen tevreden stellen, en bovendien zal Infected Rain met dit nieuwe plaatje ongetwijfeld heel wat nieuwe zieltjes voor zich kunnen winnen. Op 17 maart zal de groep, samen met Amaranthe en Dragonforce optreden in de AB in Brussel, en dat vormt toch alweer een mooie affiche.