Saxon - Hell, Fire And Damnation

Komende zomer zal de Britse metalband Saxon nog eens op het hoofdpodium staan van het Alcatraz festival. Dat gebeurde al eens bij de editie van 2019, en dat optreden was naar mijn mening één van de meest memorabele uit de gehele Alcatraz geschiedenis. De band kreeg in 2022 een gastrol toebedeeld voor de song Saxons And Vikings van Amon Amarth, en dat nummer werd onlangs ook als single met bijbehorende video uitgebracht. En laat het nu net Amon Amarth zijn die diezelfde dag, na Saxon, op de Prison Stage de eerste dag van het Alcatraz festival mag afsluiten. Het laat zich dan ook raden dat op een gegeven moment beide bands tegelijk op het podium zullen staan en samen het bewuste nummer zullen vertolken, en dat is alvast iets om naar uit te kijken.

Ondertussen is ook Saxon's nieuwe studioplaat een feit. Hell Fire And Damnation is maar liefst het vierentwintigste reguliere album van deze Britten, daarmee halen ze een gemiddelde van zowat één nieuw schijfje om de twee jaar, en dat begint zich toch wel wat te wreken op de kwaliteit van het nieuwe songmateriaal. Het is trouwens wel een beetje kenmerkend voor vele bands die al decennialang meegaan, dat de nieuwe albums er eigenlijk nog nauwelijks iets toe doen. Formaties zoals Deep Purple, Accept en KISS, om er maar enkele te noemen, teren al vele jaren verder op hun successen van weleer, en ik vrees dat Saxon nu ook aan de beurt is. Het zijn dan ook enkel de allergrootste groepen zoals bijvoorbeeld Iron Maiden of Metallica die er na al die tijd nog in slagen om met iets echt bijzonders voor de dag te komen. Op het laatste Saxon album, Carpe Diem uit 2021 stonden er nog een handvol tracks die het oude vuur nog eens stevig deden oplaaien, maar dat gebeurt op Hell, Fire And Damnation helaas niet.

Wat de band zelf betreft komt het belangrijkste interne nieuws van leadgitarist Paul Quinn, die reeds sinds 1978 deel uitmaakte van de groep, maar vorig besloot om de band te verlaten. Hij werd daarbij vervangen door een andere veteraan uit de metalwereld, namelijk Brian Tatler, die al in 1980 lead gitarist was bij Diamond Head, ook al zo'n legendarische band uit de glorietijd van de New Wave Of British Heavy Metal. 

Ik wou dat ik veel meer te melden had over het splinternieuwe album dat op 19 januari bij het label Silver Linings Music werd uitgebracht, maar dat is dus niet het geval. Ondanks de uitstekende productie van de man achter de knoppen, Andy Sneap, is  Hell, Fire And Damnation een grijze, ongeïnspireerde plaat geworden. Het is allemaal verre van slecht, maar het toont vooral aan dat Saxon, qua songwriting, aan het einde van zijn Latijn begint te zitten. Toch is het hierbij vooral de vraag wie hier eigenlijk om maalt. De diehard fans van de groep hebben er gewoon weer een schijfje bij, en zullen er toch wel weer een aantal nieuwe favoriete songs op aantreffen. Voor de metalfans, die Saxon altijd wel keigoed vonden, is het vooral toch maar weer uitkijken naar de oude krakers die ze bij hun optredens opnieuw zullen opvoeren: Heavy Metal Thunder, Motorcycle Man, Princess Of The Night,en zo voort, meer moet dat echt niet zijn.