Tarja - Dark Christmas

Kerstmis komt alweer snel naderbij, en dan check ik altijd eens of er ook dit jaar weer nieuwe, aan kerst gerelateerde rock of metal releases verschijnen. Zo kwam ik bij Dark Christmas, het nieuwe album van de Finse band Tarja. De frontvrouw van deze groep, Tarja Turunen, kennen we natuurlijk vooral van haar schitterende carrière bij Nightwish, dat mede door haar toedoen een grote populariteit verwierf. Nadat ze in 2005 door de overige bandleden aan de deur werd gezet, richtte ze haar eigen band Tarja op, waarmee ze tot voor kort een achttal full albums uitbracht.

Met haar eigen band is Tarja er nooit in geslaagd om het niveau van haar vroegere groep te evenaren, want daarvoor zijn de composities en ideeën iets te beperkt. Wat overblijft zijn natuurlijk Tarja's glasheldere sopraanstem en haar gave om zowat elke song onder te dompelen in een donkere sfeer. Dat is ook opnieuw het geval op Dark Christmas, dat reeds haar tweede album is dat volledig gewijd is aan het kerstgebeuren. Het schijfje werd op 10 november uitgebracht door het label earMUSIC.

Op haar eerste kerstplaat, From Spirits And Ghosts (Score For A Dark Christmas) uit 2017, staan drie zeer bekende kersthits, namelijk Deck The Halls, O Tannenbaum en We Wish You A Merry Christmas, samen met nog negen iets minder bekende kerstsongs, die allemaal volgens het concept van Tarja Turunen werden bewerkt. Het nieuwe album is een logisch vervolg, met eveneens twaalf nummers, waaronder één geheel eigen nieuwe song, namelijk de titeltrack. Het plaatje komt enigszins aarzelend op gang, want van de eerste drie tracks is enkel Frosty The Snowman interessant genoeg, en dat vanwege het ietwat onderkoelde kinderkoor dat mooi in de song werd geïntegreerd. Met track nummer vier krijgen we de titelsong Dark christmas, die dus het enige nieuwe nummer van het schijfje is en tevens één van de meest opmerkelijke. Wat mij betreft hadden er beter wat meer van dergelijke eigen creaties op het album mogen komen, want zowat een derde van het songmateriaal klinkt toch eerder maar matig interessant. Net zoals bij het eerste kerstalbum werden ook de songs, die traditioneel wat meer up-tempo van aard zijn, zoals bijvoorbeeld All I Want For Christmas Is You en Jingle Bells, door de band bewust een stuk langzamer ingespeeld om toch vooral de donkere sfeer te accentueren. Erg goed vind ik White Christmas, dat enerzijds wel vrij trouw blijft aan het origineel, maar daarnaast ook toch een erg donkere twist meekreeg. Heel eigenzinnig is ook All I Want For Christmas Is You, dat wel erg afwijkt van het origineel van Mariah Carey, en in de tweede helft van het nummer de allure krijgt van een echte metalsong. Wondeful Christmastime, origineel van Paul McCartney, heeft voorheen nog nooit zo intrigerend geklonken als dat hier het geval is, en dat vooral dankzij de gitaarsolo en het kinderkoor. De wel heel vreemde versie van de Wham song Last Christmas bevalt me dan weer veel minder omdat de kerstsfeer hierbij zo goed als volledig werd weggefilterd. Het religieus geïnspireerde Angels We Have Heard On High sluit het album mooi en sfeervol af.

Globaal gezien is Dark Christmas een iets te wisselvallig album, hetgeen ook al het geval was bij de eerste kerstplaat uit 2017, maar als je de beste songs van beide schijfjes samen zet, krijg je best wel een mooie en vooral erg apparte collectie aan kertstklassiekers.