Varg - Ewige Wacht

Al sinds hun debuutalbum, Wolfzeit uit 2007, is het Duitse Varg een band die ik altijd ben blijven volgen. Hun combinatie van pagan metal en melodische death metal werkt altijd aanstekelijk en de groep blijft trouw aan het gebruik van Duitstalige teksten, die het geheel wat extra gewicht en authenticiteit meegeven. Met hun derde schijfje, Wolfskult uit 2011, bereikte de band naar mijn gevoel hun beste niveau, maar ook daarna bracht Varg nog een aantal vrij sterke albums uit. Ondertussen ligt hun laatste plaat Zeichen alweer drie jaar achter ons. Het was Varg's meest succesvolle album tot nu toe, waarop ook voor het eerst zangeres Fylgia werd geïntroduceerd, alhoewel haar rol op dat schijfje nog eerder zeer bescheiden was. Het enige bandlid dat nog is overgebleven is uit de originele bezetting is frontman Freki, die op het nieuwe album Ewige Wacht, Fylgia als een volwaardige tegenhanger naast zich krijgt. Het nieuwe schijfje verscheen op 13 oktober bij het label Napalm Records. 

De nog vrij recentelijk vernieuwde line-up van de band is te zien op de cover van het nieuwe album. Daarop staan de vier heren en dame nogal kitscherig (in de vertrouwde outfit en met brandende fakkels en vuurpotten) afgebeeld, en die lijn wordt helaas ook wel wat doorgetrokken in het nieuwe songmateriaal. Wie verwacht had dat de inbreng van Fylgia enkel maar in het voordeel van de kwaliteit zou zijn komt toch een beetje bedrogen uit. Het schept zeker wel nieuwe mogelijkheden, maar vooral bij de tracks waar Fylgia en Freki samen de microfoon delen, gaat dat toch wat teveel ten koste van de felheid en agressie die we van Varg zo gewend zijn. Dat is zeker het geval bij openingstrack Immer Treu, en ook voor Eisenseite en Siegreiches Heer, maar ook een flink deel van de overige songs heeft een clichématige opbouw en bestaat uit zeer inwisselbare riffs en breaks. Tot de nummers die toch nog enigszins blijven hangen behoort Fylgia. Op deze song komt de heldere stem van de zangeres volledig tot zijn recht en in combinatie met de dreigende toon is dit een uitstekende track. Daarnaast zijn Hammer, met zijn groovy ietwat Fear Factory-achtige riffs en de zeer agressieve grunts van Freki, en de naar Varg normen zeer epische titeltrack, nog zeker de moeite waard. 

Net zoals bij het vorige album is het voor degenen die zich het schijfje willen aanschaffen het overwegen waard om te kiezen voor de limited edition. Die bevat namelijk een tweede cd waarop alle songs nog eens worden overgedaan, maar dan telkens met een andere gastzanger(es) of band, waaronder onder meer Rotting Christ, Christopher Bowes (Alestorm), Nachtblut en Korpiklaani.