Shocker - Fractured Visions Of The Mind

Na een EP in 2021 heeft de Belgische heavymetalband Shocker nu een eerste full album uit. Fractured Visions Of The Mind is een leuke brok US Metal zoals we die in de jaren '80 en tot in de jaren '90 vaak hoorden. Denk aan Flotsam & Jetsam, Vicious Rumors, Helstar en Savatage. De gitaarsound uit die periode is vandaag relatief makkelijk te benaderen als je het juiste pedaaltje gebruikt. Bij Shocker beschikken ze daarvoor bovendien ook over de uitzonderlijke strot van Sammy Peleman (vroeger bij After All). Die heeft geen effectje nodig om 'Amerikaans' te klinken. 

Op de tracks van Fractured Visions Of The Mind horen we heel wat invloeden van de eerder aangehaalde bands, met nog wat elementen uit de thrash en zelfs wat epic powermetal.

Shattered is een gesproken intro over retro synth-klanken. Live zal dit vast prima werken. Als aanloop op het album ben ik minder enthousiast. De eerste volwaardige song op het album is Injecting The Parasite, de vooruitgeschoven single. Klassieke heavy metal met flink wat punch en opgeleukt met grunts als backing vocals en een paar nette gitaarsolo's. Die halen wel wat de vaart uit deze song. Toch een stevige binnenkomer. 

Op dat elan gaat Shocker verder op Stranded On The Borderline: stevige, midtempo klassieke heavy metal met meer dan één knipoog naar de USA. De lyrics zijn goed gestoffeerd, mooi uitgewerkt en knap vertolkt, maar missen soms doel. Te veel diffuse informatie om je als luisteraar snel een idee te kunnen vormen over waar de tekstschrijvers nu precies naartoe willen. 

Where Shrinking Violets Grow is een huwelijk van prog en wat thrash, met als extraatje de hoge vocale uithalen van Sammy, wat synth op de achtergrond en opnieuw epische gitaarsolo's. De synth krijgt een hoofdrol in de ietwat bizarre intro van Sands Of Time, met een vrouwelijke spoken word in toeristen-Engels. Misschien ligt daar de link met de lyrics: Egypte. Een song over het oude Egypte waar de collega's van Ramses ferm jaloers op kunnen zijn. 

Op dat punt van het album begint Shocker uit te blinken. Time Does Not Heal is een sublieme song, die start als was het een powerballad. Die belofte lost de song wel niet helemaal in. Wel volgt een larger than life lel van midtempo US metal. De volgende in het salvo is Survive The Night en daarvoor duwt Shocker het pedaal net iets dieper in. Mooie melodielijnen en niet al te dik aangezette agressie. De laatste in dit rijtje van catchy songs is de titeltrack Fractured Visions Of The Mind. Een pittig tempo, lyrics die je meeslepen in het verhaal, de meest agressieve gitaren van dit album, een heel heldere songstructuur, meezingbare stukken, ... Live zou dit het bommetje moeten zijn dat bij het publiek het potje doet overkoken.

Afsluiter And So It Has Begun heeft een intrigerende intro, maar kan die ambitie niet voor de volle 100% waarmaken. Wel nog altijd een heel degelijke track. 

Er zijn voor dit album een paar algemene conclusies. De nieuwe drummer bij Shocker blijft wat in de schaduw. Producer Pieter Nyckees (Aeveris, Eternal Breath, Cowboys & Aliens, ...) heeft prima werk geleverd. Het artwork is 'bijzonder'. We missen nog steeds de song Wild Shocking die we deze band al een paar keer live hoorden brengen.