Wizards Of Wiznan - No Light Has No Shadow

Hadden de blackened doom/stoner/sludgers van Wizards of Wiznan in België gewoond, dan zaten ze nu vast op Consouling Sounds of in de Church of Ra. Maar ze komen uit Zwitserland, uit een bergdorpje dat compleet uitgeroeid werd door de Zwarte Pest, en misschien daarom dat ze hun debuutalbum uitbrengen op Argonauta Records. Zo zijn ze labelmaatjes met onze Splendidula, Left Eye Perspective en Columbarium. Met elke band in dat rijtje zijn er makkelijk overeenkomsten te vinden.

No Light Has No Shadow opent met Seeds Of Light. Een mooie symboliek, maar echt veel licht hebben we niet gezien of gehoord op deze track. Wel gigantisch veel dreiging, kilheid en donkerte, uitgespreid over een traag pulsend drumritme. Zelfs als je het genre van deze Zwitsers op basis van dit ene nummer vastlegt op blackened sludge mis je nog heel wat invloeden. Er zit ook nog wat death, stoner, doom en postmetal in, een psychedelische gitaarsolo en helemaal op het einde een stukje Wiegedood, om maar iets te noemen.

Absolute Void heeft zelfs een lange passage met romantische, spacy-atmosferische stukken die enkel met de vocalen nog aan de blackened sludge verbonden zijn. Wizards of Wiznan plakt heel wat verschillende genre-elementen aan elkaar. Toch klinkt alles logisch en organisch, omdat er in elk van de hoofdstukken elementen terugkeren van de andere hoofdstukken. Het zijn meesters in songopbouw en het toewerken naar een crescendo, deze Wizards.

Feed The Fire heeft swampy stoner in de intro, houdt die elementen de hele track door warm en kruidt af met doom en sludge. Het ligt allemaal dicht bij elkaar, dat is waar, maar in de kookpot van deze vijf Zwitsers smaakt het geheel heerlijk. Een hitsige desertrock-gitaarsolo maakt het af.

La Sorcière Du Végenand verwijst naar het uitgeroeide Zwitserse dorpje waar deze band zijn oorsprong zou hebben. Met death-like grunts in het Frans. Eén van de snelste en kortste tracks op dit album en bijna zonder sludge of doom. Wel een pulserend, meeslepend ritme en agressieve riffs. Een bijzonder aangename track, vooral door de vocale variatie.

Reign is al de laatste track van het album hoewel de teller nog maar op vijf staat. Toch klokt No Light Has No Shadow af op bijna 40 minuten. Reign duwt de gemiddelde speelduur per track de hoogte in met een epische lengte van meer dan negen minuten. Muzikaal zijn dit de interessantste minuten van het album, met opnieuw een gecompartimenteerde songopbouw waarin alles terugkomt en waarin op alles voortgebouwd wordt. Vocaal zit hier alles wat in hetzelfde, beperkte universum. En dat is jammer tegenover de soms progressieve, doordacht-uitgewerkte aanpak van de muziek.

No Light Has No Shadow bulkt van de ambitie en van het muzikaal-technische vernuft.