Marduk – Memento Mori

Vijf jaar na hun laatste album Victoria brengt Marduk zijn vijftiende album uit: Memento Mori. Marduk bestaat al 33 jaar en mag tot de absolute top van de blackmetalwereld geclassificeerd worden. Al vijftien albums lang slaagt Marduk erin om zichzelf telkens te vernieuwen, maar toch een herkenbaar geluid te produceren. Geen twee albums in de rijkelijke discografie van de band klinken exact hetzelfde. Alleen dat verraadt een grote klasse, die slechts voor erg weinig blackmetalbands is weggelegd.

Het album wordt afgetrapt door het titelnummer dat met een onheilspellende intro begint, maar geleidelijk aan evolueert naar een uptempo blackmetalnummer. Het nummer gaat quasi naadloos over in de eerste echte klepper van formaat: Heart of the Funeral. Dit nummer is met zijn 2.23 minuten een hammerslag in het gezicht. Snelheid, venijn en agressie primeren, gesteund door een heerlijk melodisch riffje. Wat klinkt Mortuus snedig op Memento Mori! De vreemde vocale capriolen die hij op zijn laatste soloplaat bracht, vind je op Memento Mori niet terug. Hij experimenteert zelfs amper met zijn stem. De vocalen op deze plaat staan echt ontzettend scherp, in tegenstelling tot andere albums met hem achter de microfoon, waar hij toch wat meer variatie in zijn stem brengt. Niet dat dit stoort: het maakt het album alleen maar meer gestroomlijnd.

Blood of the Funeral is mogelijk nog snediger en sneller dan zijn haast gelijknamige voorganger. Het nummer wordt gedomineerd door een razendsnelle tweede gitaarlijn. Dit is mogelijk het agressiefste en snelste nummer dat Marduk ooit schreef. Mocht het nog niet eerder opgevallen zijn, dan besef je nu hoe groot de techniciteit van de muzikanten is. Ook nieuwe drummer Simon Schilling mag zich helemaal uitleven met een technisch retestrak, razendsnel ritme. Wat kan deze man een potje drummen! In de helft van het nummer klinken er duistere atmosferische elementen op de achtergrond en als je denkt dat Blood of the Funeral naar zijn einde gaat, wordt het gaspedaal nogmaals helemaal ingetrapt. Natuurlijk moeten er ook rustpunten zijn, dit wordt gegund door Shovel Beats Sceptre. Een trager, maar slepend nummer dat na het tomeloze geweld van de voorgaande nummers perfect op zijn plaats staat. Letterlijk over alles heeft deze band nagedacht, waardoor de tracklist van dit album uitstekend is uitgewerkt. De boodschap in de geniale titel van dit nummer spookt nog dagenlang door je hoofd. Tekstueel gaat het op dit album terug over de dood, dit pakt voor de band toch beter uit dan de oorlogsthematiek van de laatste twee albums. 

Na het rustpunt mag de snelheid geleidelijk aan weer opgekrikt worden met Charlatan, een nummer over Abraham. Noemenswaardig in dit nummer is de basgitaar die een heel andere richting uitgaat dan de gitaar en zelfs een mooie bassolo brengt. Slim gezien om dit vaak vergeten instrument alle aandacht te geven dat het verdient! De snelheid klimt terug naar het maximum op Coffin Carol, om naadloos te evolueren naar Marching Bones. Twee veilige, erg Mardukiaanse songs die qua spelplezier en techniciteit niet moeten onderdoen voor de rest van de nummers op het album. Year of the Maggot start onheilspellend, waarin Morgan Håkansson opnieuw een variëteit aan gitaarriffs tentoonstelt. Een laatste stuiptrekking van snelheid en agressie vinden we op Red Tree of Blood. Opvallend zijn hier de kortere zinnen die door Mortuus op een haast hypnotiserende snelheid op de luisteraar worden afgevuurd. Vooral tegen het einde van het nummer, als de instrumenten bijna wegvallen, geeft dit een geweldig effect. De plaat sluit met een atypisch Marduk-nummer: As We Are. Dit rustigere, maar slepende nummer vormt een schitterende outro. Het wordt opgeleukt met duistere atmosferische tonen, die een erg illustere sfeer scheppen.

Als het album gedaan is, heb je niet eens door dat er 41 minuten zijn verstreken. Het is bewonderenswaardig hoe Marduk dit klaarspeelt. Daar waar andere bands met 15 albums en 33 jaar dienst de gekste dingen proberen om nieuwe sferen en sounds te creëren, en nog wat andere bands al jaren hetzelfde album herkauwen en als “nieuw” of “keren terug naar hun roots” op de markt brengen, lukt het Marduk om zichzelf telkens heruit te vinden én trouw te blijven aan de eigen sound. Dit maakt dat Marduk haast eenzaam en alleen aan de top van de Zweedse blackmetal staat. Memento Mori is een van de beste albums van het Mortuus-tijdperk en voor deze recensent ongetwijfeld jaarlijstmateriaal!

Memento Mori kende een release op 1 september 2023 via Century Media Records.