Samenvatting
Recensie door voorzitter op 24/07/2023- Uitgebracht door Eigen Beheer
- Metalfans score80
Ironborn heeft met After The Flood een indrukwekkend debuutalbum uit, al levert niet elke gedurfde keuze evenveel bonuspunten op. De band toont dat op het snijvlak tussen heavy metal en hardrock nog niet alle mogelijkheden benut zijn.
Pluspunten
- De band maakt enkele gedurfde keuzes. Het toevoegen van grunts aan deze klassieke heavy metal werkt verfrissend
- Een feest voor de liefhebbers van veel en lange gitaarsolo's
Minpunten
- De lyrics hebben soms wat moeite om te overtuigen, terwijl ze op andere momenten net bovengemiddeld goed zijn
Ironborn begon ooit als coverband, maar omdat het publiek het eigen materiaal ging waarderen, lieten ze de covers al snel achterwege. De band bracht in 2017 een eerste EP uit, die lovende reviews kreeg. Onder meer door de coronapandemie duurde het tot dit jaar vooraleer de band After The Flood kon voorstellen aan het publiek.
Na Floodgates van Fear Disease is After The Flood de twee albumtitel van een Vlaamse metalband op korte tijd over overstromingen, maar ook hier moeten we die vooral symbolisch interpreteren. Ironborn voelt zich thuis in de Vlaamse Ardennen en daar valt het nog wel mee inzake overstromingen. Van het artwork ben ik niet meteen fan.
Het album opent met Bloodbound en die song is met zijn klassieke, melodieuze heavymetal het visitekaartje voor wat volgt. Deze song zit wat in hetzelfde straatje als pakweg Thorium, Tailgunner of Witchlords. De mix op deze song kan mij niet overtuigen, nochtans zat er met Lander Cluyse (Amenra, Oathbreaker, King Hiss, Allöchtöön, Serial Butcher, ..) een echte vakman achter de knoppen. Wel krijg je hier als luisteraar een heel eerlijk geluid: niet overdadig gepimpt en dicht bij hoe deze band live klinkt.
Een songtitel als Prison Grounds (naar één van de tenten op Alcatraz) leert ons dat Ironborn de gezonde ambitie heeft om op de grotere festivals te willen spelen. De song heeft een mooie intro, de gitaren gaan lekker tegen elkaar op en er is een catchy, meezingbaar refrein. Wel jammer van de opeenstapeling van metal-clichés in de lyrics, maar misschien is dat net als knipoog bedoeld.
Het akoestische en instrumentale intermezzo Anpu is hier overbodig. De volgende song, Guardian Of The Scales, heeft al een heel degelijke intro. Hier horen we voor het eerst de grunts van gitarist Bjorn als aanvulling op de cleane vocalen van zanger Tom. Een aangename ontdekking. Zonder de grunts had dit een song van Firewind of Nevermore kunnen zijn.
Op Guardian en zeker op titeltrack After The Flood zit de mix wel heel perfect. Dit is een eerste hoogtepunt van het album, met uitstekende gitaarsolo's, een duidelijke songopbouw en interessante lyrics. Het instrumentale Destiny's Revenge klinkt vooral als een heel straffe intro die niet verder werd uitgewerkt. Met een speelduur van iets meer dan twee minuten is het meer dan een intermezzo, maar misschien ook nog geen volwaardige song.
Een tweede hoogtepunt op dit album is Lillith. Hier gaan de grunts en cleane vocalen tegen elkaar op wat een interessant gevecht oplevert. Als toetje zijn er de epische gitaarsolo's en een pittig tempo.
After The Flood wordt afgesloten met twee 'oude' nummers. 1568 werd al uitgebracht in 2018 en Into Darkness in 2019. 1568 is een heel degelijke powerballad zoals in de hoogdagen van de hardrock en vroege heavy metal. Mooie (cleane) vocalen, goede lyrics en hier zijn het nu eens niet de gitaren die de hele tijd de hoofdrol krijgen. Into Darkness laat horen dat Ironborn de mosterd al eens bij het vroegste werk van Iron Maiden gaat halen. Twee knappe songs om dit album mee af te sluiten.