Liv Kristine - River Of Diamonds

De Noorse zangeres Liv Kristine startte haar muzikale carrière in 1994 bij de gothic/ doommetalband Theatre Of Tragedy. Nadat ze uit deze formatie werd ontslagen in 2003, richtte ze nog datzelfde jaar de band Leaves' Eyes op, die zich meer toespitste op symfonische vikingmetal. Bij deze groep zat ze samen met haar toenmalige echtgenoot, zanger Alexander Krull, die de harsh vocals voor zijn rekening nam. Na haar relatiebreuk met Alexander Krull eindigde ook haar zangcarrière bij Leaves' Eyes, en ze werd daarbij vervangen door de Finse sopraan Elina Siirala. Sindsdien is deze band er, naar mijn gevoel, enkel maar op achteruit gegaan. De nieuwe songs halen niet meer het niveau van weleer, en de bezieling is voor een groot deel uit de band verdwenen. 

Zelf is Liv Kristine nog actief als solo-artieste, en ook nog bij Midnattsol, de band waarin ze de microfoon deelt met haar zus Carmen Elise Espenaes, maar het best van al vond ik haar stem passen in het geheel van de symfonische metal die ze bracht met Leaves' Eyes. Dat is helaas veel minder het geval op River Of Diamonds, haar zesde soloalbum dat op 21 april zal worden uitgebracht bij het label Napalm Records.

Napalm Records omschrijft dit nieuwe album als ' the sixth solo album by the queen of Scandinavian gothic metal', maar het betreft hier dan toch een koningin die haar kroon al een tijdje is kwijtgespeeld. Het schijfje bevat twaalf songs die op geen enkel moment ook maar enigszins kunnen overtuigen, hoewel ze werden gecomponeerd door Tommy Olsson, één van haar mede kompanen ten tijde van Theatre Of Tragedy en dus toch wel een beetje een expert inzake gothic metal. Het songmateriaal houdt ergens het midden tussen veeleer flauwe gothic en al even matige eighties poprock, maar evenzeer als de songs op zich is er nog het feit dat de sopraan zang van Liv Kristine totaal niet matcht met deze nieuwe nummers. Of het nu gaat over een gothic song zoals opener Our Immortal Day, over een pure rocksong zoals Maligna of het eighties achtige Serenity, het blijft allemaal erg berekend en ronduit saai. Het album bevat ook twee coversongs die helaas al evenmin voor soelaas zorgen. De eerste daarvan is Pictured Within, een nummer van wijlen John Lord, de vroegere toetsenist van Deep Purple. Het schijfje sluit af met de gevoelige ballad True Colours, maar ook hier haalt Liv Kristine niet het niveau van het origineel van Cyndi Lauper.

River Of Diamonds is naar mijn mening een zwak album. Ik blijf stiekem hopen dat Liv Kristine zich ooit terug zal omringen door een echte symfonische metalband, de eventuele clichés in verband met Vikingen en Valhalla neem ik er dan maar al te graag terug bij, want alles is beter dan deze zoutloze, slaapverwekkende kost die we hier opgediend krijgen.