Delain - Moonbathers

Op 26 augustus is het zover, dan komt Moonbathers, het nieuwe en alweer vijfde studioalbum van het Nederlandse Delain uit. Hoe het album tot stand kwam kan je lezen in het interview met frontvrouw Charlotte Wessels elders op deze site, maar hoe zit het met de muziek zelf?

Opener Hands Of Gold is al meteen raak. Opzwepende Symphonic Metal met stevige gitaren, de herkenbare stem van Charlotte en een catchy refrein. Alle typische Delain elementen zijn aanwezig. Alissa White-Gluz (Arch Enemy) levert op dit nummer ook een gastbijdrage met haar grunts. Glory And The Scum is ondertussen al uitgebracht als lyric video en bevestigt de stevigere richting van het album. Suckerpunch en Turn The Lights Out waren reeds terug te vinden op de eerder dit jaar uitgebrachte EP Lunar Prelude. Deze nummers zijn wat melodischer, wat de afwisseling op het album zeker ten goede komt. De ballad Chrysalis – The Last Breath helpt eveneens mee aan de variatie. Dit is bovendien ook de eerste echte ballad in een tijdje voor de band.

Het beste deel van het album bevindt zich echter in het midden met opeenvolgend Fire With Fire, Pendulum en Danse Macabre.  Het eerste is mijn persoonlijke favoriet met zijn harde gitaarriffs, erg pakkend refrein en vooral het terugkerend zangmelodietje in de strofes. Blijkbaar wordt dit ook de volgende single, in mijn ogen dus een sterke keuze. Pendulum is meer mid-tempo en wat donkerder met wederom stevige riffs. Danse Macabre wordt net als Fire With Fire gekenmerkt door een catchy zangmelodie in de sterke strofes en schiet er daardoor bovenuit.

Er staan echter ook een paar verrassingen op het album: Scandal is een cover van een minder bekend Queen-nummer en daardoor ook het meest poppy nummer op het album, en het afsluitende The Monarch valt op door de meer complexe maatsoorten en het feit dat de enige zang hierop bestaat uit een a capella stukje.

Het mag duidelijk zijn dat Delain met Moonbathers wederom een erg sterk album heeft afgeleverd. Ze blijven trouw aan hun bekende stijl maar in vergelijking met de laatste paar albums is er meer variatie te horen en is dit album wat steviger. Hopelijk worden hiermee weer wat nieuwe deuren geopend want het is hen gegund.