Beyond The Black - Beyond The Black

Het laatste Beyond The Black album, Horizons uit 2020, viel me behoorlijk tegen. Het leek er namelijk teveel op dat frontvrouw Jennifer Haben het laken volledig naar zich toe wou trekken, en daarbij haar muzikale verleden met haar popband Saphir bij de muziek van Beyond The Black wou betrekken. Daarvoor had deze Duitse band al drie, vrij goede albums uitgebracht, waarmee men nogal eens de vergelijking opriep met bijvoorbeeld Within Temptation, Delain en Diabulus In Musica. Dat wil dus zeggen: niet al te gecompliceerde symfonische metal met een getalenteerde zangeres als centrale figuur. Op 13 januari verscheen het gloednieuwe album van de band, dat gewoon de titel Beyond The Black meekreeg, en waarnaar ik reikhalzend naar heb uitgekeken, temeer de groep wat mij betreft iets goed te maken had. Zouden ze de weg van al te gladde popmetal verder verkend hebben, of zouden ze eerder wat op hun stappen teruggekeerd zijn en hun oorspronkelijk metalconcept terug wat steviger omarmen?

De vooruitgeschoven singles Reincarnation, Is There Anybody Out There en Winter Is Coming beloofden alvast beterschap. De cover-art van het nieuwe plaatje is in dezelfde stijl als bij voorganger Horizons, met één groot verschil: daar waar er op de cover van Horizons enkel ruimte was voor Jennifer Haben, staan nu alle vier de bandleden geportretteerd. En dat is ook op muzikaal vlak het grote verschil met het vorige plaatje. Beyond The Black is terug het werk van een complete band, en niet meer dat van een frontvrouw alleen. Natuurlijk is Jennifer nog steeds de belangrijkste pion op het schaakbord van Beyond The Black, maar je merkt aan alles dat het hier niet meer enkel om haar draait. Dat is misschien ook wel de reden waarom dit album geen specifieke naam meekreeg, want op welke manier kan je je als band beter profileren dan met de boodschap: 'dit zijn wij, dit is Beyond The Black'?

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: deze nieuweling vormt het beste werk van de band tot nu toe. Tien sterke songs die samen op een kleine drie kwartier afklokken, zonder dat je met plaatvulling of saaie momenten te maken krijgt. Dat is voor een groot deel te danken aan de diversiteit op dit schijfje. Opener Is There Anybody Out There en de tracks Into The Light en Raise Your Head vormen de uitstekend in het gehoor liggende speerpunten van het album, en bij Reincarnation en Dancing In The Dark smelten folkinvloeden mooi samen met het symfonische karakter van de groep. De sfeer wordt wat donkerder tijdens Winter Is Coming en zelfs wat grimmiger bij Not In Our Name. Bij een aantal nummers komt Beyond The Black stevig in het vaarwater van Within Temptation terecht, hetgeen me totaal niet stoort, omdat dat vooral te wijten is aan het feit dat Jennifer Haben's stemgeluid soms wel sterk op dat van Sharon Den Adel lijkt. Het album bevat ook nog drie balladachtige songs, die echter allen van een andere opzet zijn. De eerste ballad die we tegenkomen, Free Me, is een hymneachtige song die ook heftigere stukken kent met grunts op de achtergrond. Wide Awake is het meest gevoelige nummer van het plaatje en afsluiter I Remember Dying baadt in een Keltische sfeer. 

Met dit album onder de arm kan Beyond The Black de toekomst vol vertrouwen tegemoet zien De grote, gevestigde namen in het genre, zoals Nightwish en Within Temptation zullen nu ook wel stilaan de hete adem van deze band in de nek gaan voelen. Het optreden dat de groep nog maar onlangs in de Trix in Antwerpen gaf, heb ik moeten missen, maar bij deze staan ze nu met stip op mijn lijstje van bands die ik absoluut nog eens aan het werk zou willen zien.