Feuerschwanz - Todsünden

Op 30 december 2021 bracht de Duitse folkmetalformatie Feuerschwanz hun tiende studioalbum Memento Mori uit. Dag op dag één jaar later staat de band er alweer met een gloednieuw plaatje dat de titel Todsünden meekreeg. Deze keer gaat het om een compilatiealbum, met in totaal zestien coversongs van bands die in diverse genres actief zijn. Daarbij hebben ze ook aandacht geschonken aan een aantal bands die afkomstig zijn uit de eigen Duitse punkrock- en elektropopscène. Feuerschwanz bestaat uit in totaal acht bandleden en doet qua bezettingsgraad denken aan bijvoorbeeld Eluveitie, met ook het gebruik van instrumenten zoals viool, doedelzak en draailier. Maar daar waar de muziek van de Zwitserse groep zich eerder toespitst op folk met thrashelementen, wordt de folk van Feuerschwanz veeleer gekoppeld aan de meest 'cheesy' variant van de powermetal. Op Todsünden lijkt de keuze van het songmateriaal lang niet altijd de beste te zijn, en is de performance van de band ook niet de hele tijd helemaal vlekkeloos.

Net als op het coveralbum Take A Chance van Amberian Dawn, dat een eerbetoon is aan de Zweedse popgroep ABBA, gaat Todsünden van start met de ABBA-hit Gimme, Gimme, Gimme. De versie van Feuerschwanz is een stuk minder trouw aan het origineel, maar klinkt heel wat vinniger dan die van Amberian Dawn. Vervolgens komen we bij de Amon Amarth klassieker Twilight Of The Thunder God, die dankzij de folkarrangementen hier een zeer eigen invulling meekreeg. Meteen de beste track van het album. Ook de Bloodhound Gang hit The Bad Touch werd door de Duitsers verbouwd tot een erg krachtige song die ergens het midden houdt tussen powermetal en metalcore. Het op zich nogal slaapverwekkende I See Fire, dat door singer-songwriter Ed Sheeran geschreven werd voor de film The Hobbit-The Desolation Of Smaug, werd door de band herwerkt tot een best genietbare, sfeervolle ballad, en ook van het Ghost nummer Square Hammer heeft men een zeer aanvaardbare cover gemaakt. Bij de Manowar song Warriors Of The World United mocht Ad Infinitum zangeres Melissa Bonny komen meezingen, hetgeen resulteert in de meest bombastische song van het ganse album. Satire en humor gaan hand in hand met de muziek van Feuerschwanz, zoals ook blijkt uit de hilarische video die voor dit nummer gemaakt werd. Jammer genoeg zijn we daarmee qua sterke songs helemaal rond, want dit album bevat ook een aanzienlijk aantal veeleer matige tot ronduit zwakke songs. Het is fijn om te constateren dat de groep de eigen Duitse punkrock scène eer heeft willen aandoen, maar dat gebeurt dan toch een beetje teveel middels een foute songkeuze. Tracks zoals Limit (Deichkind), Der Graf (Die Ärzte) en Hier Kommt Alex (Die Toten Hosen) zijn wellicht vooral interressant voor degenen die vertrouwd zijn met deze muziek, maar naar mijn gevoel lenen deze songs zich niet echt voor het folkmetal concept waar Feuerschwanz voor staat. Anders ligt het dan weer bij het nummer Engel, dat qua sfeer bijlange niet dezelfde intensiteit behaalt als het origineel van Rammstein. Ook bij relatief eenvoudige powermetaltracks zoals Gott Mit Uns (Sabaton) en Amen & Attack (Powerwolf) kan de band zich niet meten met de originele versies. Tot slot bevat dit album ook nog twee regelrechte miskleunen. Dragostea Din Tei van de Moldavische popgroep O-Zone moet zowat het meest irritante deuntje van de laatste decennia zijn, en hoewel het van de kant van Feuerschwanz ongetwijfeld goed en satirisch is bedoeld, krijg je daarmee natuurlijk nog steeds een net zo irritant, tenenkrommend nummer. Als afsluiter van het schijfje werd er gekozen voor The Final Countdown, de megahit waarmee de Zweedse rockband Europe in 1986 plotsklaps wereldberoemd werd, maar die hen ook tot in den treure altijd is blijven achtervolgen. Deze song is ondertussen zo kapotgedraaid dat ik het inmiddels niet meer kan aanhoren, en de versie die  Feuerschwanz hier laat horen voegt nauwelijks iets toe aan het origineel. Het had van veel meer lef getuigd indien de band één van de echt sterke nummers, die Europe in de loop der jaren heeft bijeengesprokkeld, had gecoverd.

Todsünden is wat mij betreft echt wel een zeer wisselvallig schijfje geworden, waarbij Feuerschwanz zowel qua songkeuze als qua uitvoering niet altijd vrijuit gaat. Voor de fans van de groep is het evenwel een 'must have'.