Avantasia – A Paranormal Evening with the Moonflower Society

Avantasia is alweer toe aan zijn negende album. Deze metal opera onder leiding van Tobias Sammet heeft in het verleden toch steeds weten te verrassen met indrukwekkende gastmuzikanten en sterke en inventieve songs. Avantasia zal ongetwijfeld evenveel haters als fans hebben. Reden hiervoor is de nasale, zang van Sammet zelf.

A Paranormal Evening start ingetogen met Welcome to the Shadows, een nummer dat meer weg heeft van een gefragmenteerde rockopera. Het metal-element is compleet zoek. Op The Wicked Rule the Night mag oudgediende Ralf Scheepers weer opdraven. Hoewel dit nummer het meeste tegen metal aanleunt van alle nummers op deze plaat, voelt het eerder aan alsof de band op automatische piloot aan het musiceren is. Kill the Pain Away start met een symfonische noot en kent een gastbijdrage van Floor Jansen. Hoewel dit nummer op papier een schot in de roos lijkt, blijft er in werkelijkheid maar weinig hangen. Sammet probeert het duet met Jansen aan te gaan, maar faalt in zijn opzet om haar krachtige en schitterende stem een degelijk podium te geven.

Michael Kiske is aan de beurt op The Inmost Light. Dit is een van de weinige nummers op A Paranormal Evening dat blijft hangen. Al is het wel eerder een voorzichtig en klassieke samenwerking tussen Kiske en Sammet. De stemmen van beide heren pairen nog steeds zeer goed. Misplaced among the Angels start als een ballade en laat Floor Jansen nog eens opdraven. Het is een verplicht nummertje zonder al te veel inventieve elementen en fladdert aan je voorbij zonder veel emotie los te weken…

… net zoals de rest van de plaat eigenlijk. Het “beste” van A Paranormal Evening hebben we op dit moment helaas al lang gehad. Jørn Lande probeert de saaiheid van deze plaat nog wat recht te trekken op I Tame the Storm, dat wat meer metalneigingen kent, maar even zoetsappig en cliché als de rest van de plaat is geworden. Ronnie Atkins mag proberen om de tweede ballade op de plaat, namelijk Paper Plane, te redden, maar dit nummer vergiftigt A Paranormal Evening met dodelijke saaiheid. The Moonflower Society start opnieuw met iets meer pit, wat symfonische elementen en Bob Catley als gastzanger. Als je als luisteraar op dit punt niet doorhebt dat Sammet nu helemaal op automatische piloot is overgeschakeld, dan heb je waarschijnlijk nog nooit een Avantasia-album geluisterd.

Rhyme and Reason (met Eric Martin) en Scars (met Geoff Tate) zijn het noemen niet eens waard, waardoor alle hoop op een beetje genialiteit ligt bij de epische afsluiter Arabesque. De verplichte langdradige afsluiter waar Kiske en Lande nog eens mogen verschijnen. Het nummer kent leuke symfonische elementen die een Arabische tint aan het nummer geven. Hoewel dit nummer iets beter is dan de voorgaande opvullers, blijft er ook van dit nummer na de laatste luisterbeurt slechts weinig hangen.

A Paranormal Evening with the Moonflower Society is een saai, overbodig album zonder nummers die inventief zijn, zoals bijvoorbeeld The Raven Child. Doorgaans kent elk Avantasia-album wel enkele hitjes, maar deze zijn op dit schijfje helaas niet te vinden. Het metal-aspect is compleet zoek en dit album lijkt eerder op een inspiratieloze rockopera. Ik verzamel heel wat fysieke albums, zo ook de discografie van Avantasia… Helaas, dit album zal niet in mijn collectie komen.

A Paranormal Evening with the Moonflower Society kende een release op 21 oktober 2022 via Nuclear Blast.