Samenvatting

Recensie door metal4ever op 09/10/2022
  • Uitgebracht door Century Media Records
  • Metalfans score85

Digital Noise Alliance is de titel van het fonkelnieuwe album van de Amerikaanse metalband Queensrÿche. Afgekort is dat dus DNA en toeval of niet, maar het plaatje bevat veel van het originele DNA dat de band sinds zijn ontstaan in 1982 met zich meedraagt. Dat is iets waar ook de fans van het eerste uur erg tevreden mee kunnen zijn.

Pluspunten

  • Sterke songs die de brug slaan tussen het oude werk en de nieuwere stijl van de band
  • Todd La Torre is een zanger met wereldklasse
  • Bijzonder fraai gitaarwerk

Minpunten

  • Een klein aantal overbodige, mainstream tracks

Hoe zou, bij wijze van voorbeeld, Iron Maiden dezer dagen klinken indien hun belangrijkste songschrijver, Steve Harris, de band zo'n vijfentwintig jaar geleden verlaten zou hebben? Het is een hypothetische vraag waarop we het antwoord nooit zullen kennen, maar het is een feit dat de groep het zonder hem met een hele resem hits minder zou moeten stellen. Net als bij Iron Maiden had ook Queensrÿche vanaf het begin verschillende songschrijvers, maar in 2003 verliet gitarist en begiftigd songwriter Chris DeGarmo definitief de band. Sindsdien heeft men eigenlijk nooit meer het niveau van weleer behaald. Toch heeft Queensrÿche zich steeds weer aardig uit de slag weten trekken, want ook toen de toenmalige zanger, Geoff Tate, in 2012 definitief uit de band werd gezet, stond zijn vervanger onmiddellijk klaar. Vanaf dat moment brak er voor deze formatie dan ook een nieuwe periode aan, die werd ingeluid met het titelloze album Queensrÿche. Dat was een vrij sterk schijfje waaruit bleek dat Todd La Torre de ideale vervanger was voor Geoff Tate. Het album werd in 2015 opgevolgd door het iets minder overtuigende Human Condition, maar het was vooral op hun laatste plaatje, The Verdict uit 2019, dat de groep het noorden wat leek te hebben kwijtgeraakt. Het merendeel van de songs op de laatste twee schijfjes klonk nogal afgemeten en er werd vooral op veilig gespeeld, dat is iets wat bij Queensrÿche toch ooit wel anders is geweest. De vooruitgeschoven singles van het nieuwe album, Digital Noise Alliance, klonken alvast veelbelovend en wakkerden de hoop aan dat het met dit plaatje opnieuw een beetje spannender zou worden.

Vorig jaar bracht Todd La Torre zijn eerste soloalbum uit. Dat was een sprankelend plaatje vol met energieke heavymetalsongs waarop de zanger demonstreerde wat hij op vocaal gebied en op vlak van componeren allemaal aankan. Het lijkt wel een beetje alsof hij daarmee de rest van de band eens stevig heeft wakker geschud, want op Digital Noise Alliance, dat sedert 7 oktober verkrijgbaar is, klinkt Queensrÿche terug wat meer bevlogen en zitten de meeste composities opnieuw wat avontuurlijker in elkaar. De eerste vijf songs van het album zijn allemaal van een weergaloze kwaliteit, het is lang geleden dat we een dergelijke opeenvolging van sterke nummers bij deze groep hebben gehoord. De openingstrack, In Extremis, doet zowel qua songstructuur als qua zang aan het hedendaagse Iron Maiden denken (in positieve zin welteverstaan), terwijl er in Chapters en Lost In Sorrow wat meer prog elementen werden geïnjecteerd. Het naar Queensrÿche normen erg felle Sicdeth wordt gevolgd door het heerlijke Behind The Walls, een song die er zowaar in slaagt om de glorie ten tijde van de albums Rage For Order en Empire te doen herleven. Wie nog steeds niet volledig overtuigd is van de wereldklasse van Todd La Torre moet trouwens toch nog maar eens goed naar deze laatste track luisteren. Samen met het bijzonder sublieme gitaarspel van het duo Michael Wilton/ Mike Stone vormt de zang van La Torre het echte fundament van de muziek bij deze band. Na zoveel sterke songs op een rij kan het bijna niet anders dan dat het niveau vervolgens wat afneemt, dat gebeurt dan ook met de veeleer mainstream nummers Nocturnal Light en Out Of The Black. De sfeervolle ballad Forest doet vooral terugdenken aan Silent Lucidity, dat tot nader orde het succesvolste nummer van de groep blijft. Geheel in de sfeer van Pink Floyd en met een vleugje Led Zeppelin komt deze track als een ideale afwisseling tussen het overige songmateriaal. Van de volgende drie songs is enkel de felle heavymetal track Tormentum nog echt vermeldenswaardig. Het schijfje sluit af met Rebel Yell, een zeer geslaagde cover van de Britse rockzanger Billy Idol, die er in 1983 een wereldhit mee scoorde.

Alhoewel een klein aantal songs op dit nieuwe schijfje nogal mainstream aanvoelt, horen we hier toch voornamelijk een band die een hernieuwde kracht en inspiratie heeft gevonden. Digital Noise Alliance is dan ook een album dat de meeste fans van zowel het oude als het nieuwe werk van Queensrÿche moet kunnen bekoren.


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?