Strigoi - Viscera

Zowat drie jaar geleden werd het debuutalbum van de Engelse band Strigoi hier bij metalfans.be besproken door collega Srachex, die het een welverdiende score van 80 meegaf. Ik wil toch nog even recapituleren waar we deze band moeten plaatsen. Strigoi, de naam is afkomstig uit de Roemeense mythologie, werd opgericht door Paradise Lost gitarist Gregor Mackintosh en Devilment bassist Chris Casket. Hun eerste album, Abandon All Faith, verscheen eind 2019 en binnenkort zal ook de opvolger, Viscera, verkrijgbaar zijn.

Gregor Mackintosh mag dan bij Paradise Lost gitarist zijn, bij Strigoi neemt hij ook de vocals voor zijn rekening en bewijst daarmee dat hij qua grunt zang nauwelijks moet onderdoen voor Nick Holmes, de leadzanger van Paradise Lost. Nog belangrijk is te vermelden dat er ook aan Strigoi een voorgeschiedenis is verbonden in de vorm van de band Vallenfyre. Toen in 2009 Mackintosh' vader kwam te overlijden richtte hij de formatie Vallenfyre op als eerbetoon. In 2018 beschouwde hij deze periode als voltooid en werd de groep opgeheven, onmiddellijk gevolgd door de oprichting van Strigoi. Veel verschil tussen beide bands is er zeker niet, de nieuw gevormde band ploeterde verder op het punt waar zijn voorganger was geëindigd. De muziek van Strigoi laat zich kenmerken door afwisselend snelle songs en langzamere, logge nummers, waarbij de raspende grunts , de sterk dissonante gitaren en de vervormde bassen een bepalende rol spelen. De algemene teneur is dan ook duister, dreigend en sinister. Ook qua cover art wordt de traditie verdergezet, want het nieuwe album werd net als zijn voorganger en tevens de drie door Vallenfyre uitgebrachte plaatjes, voorzien van een uiterst sombere, maar knappe album cover. Aan de line-up werden in 2021 nog twee leden toegevoegd, namelijk Guido Zimo aan de drumkit en als tweede gitarist Ben Ash (ex-Carcass).

Viscera begint en eindigt met loodzware, langzame nummers. Opener United In Viscera zet de dreigende toon voor het ganse album, terwijl afsluiter Iron Lung als een log monster op je afkomt. Op dit nieuwe schijfje lijkt er wel wat van het pure deathmetal aandeel te zijn ingeruild voor wat meer blackened doom. Toch blijven er met de tracks Kings Of All Terror, Napalm Frost en Redeemer genoeg songs over die doen denken aan de pioniers van de Zweedse deathmetal zoals Dismember en Entombed. Op de langzamere tracks doet de band nog steeds vooral denken aan Paradise Lost en My Dying Bride, al moet ik hier toch bij vermelden dat het niveau van deze beide bands nergens wordt gehaald. Ook een beetje jammer vind ik dat Gregor Mackintosh, na drie albums met Vallenfyre en nu twee met Strigoi, nog steeds geen nieuwe invalshoeken laat horen. Mijn favoriete song is Byzantine Tragedy, dat door middel van een spannende opbouw en ijle vrouwelijke achtergrondzang, het sfeervolste nummer van het plaatje is. Hollow, ten slotte, lijkt me door zijn beklemmende sfeer het ideale nummer voor de komende halloween dagen. Viscera verschijnt op 30 september bij het label Season Of Mist.