Civil War – Invaders

Na de release van het derde album The Last Full Measure stapte zanger Nils Patrik Johansson uit de band, omdat hij Civil War niet langer met zijn andere projecten (Astral Doors) kon combineren. Uiteindelijk wist de band Kelly Sundown Carpenter aan te trekken als vervanger. In 2019 volgde er dan de single Dead Man’s Glory, maar daarna viel de band weer enige jaren stil. In 2021 trok Civil War met gitarist Thobbe Englund nog een ex-Sabaton lid aan. Ik hou wel van de eerste drie albums van deze Zweedse band en voor mij was de grootste vraag: kan Kelly Sundown Carpenter Nils Patrik Johansson wel vervangen?

Hier kan ik na vele luisterbeurten volmondig 'ja' op zeggen. Sommige recensies wil ik niet schrijven, omdat ik weet dat ik als recensent na de publicatie van de recensie veel minder tijd met het album ga doorbrengen. Daarom stelde ik dit schrijven wat uit. Ik heb van Invaders echt genoten. Het album start met een oosterse tint in Oblivion. De gitaren vallen in en gaan hand in hand met de symfonische elementen tot de nieuwe zanger zijn strot opent. De vergelijking met Johansson valt wel te maken, maar Kelly Sundown Carpenter is een veel betere en veelzijdigere zanger. Ik mag de geknepen nasale stem van Johansson wel, maar Carpenter zal zonder enige twijfel een veel breder publiek aanspreken. De vocale uithalen van Carpenter kunnen zowel scherp en snedig zijn, maar ook zachter en met meer emotie beladen. Het eerder genoemde Dead Man’s Glory start met een uptempo, vrolijke symfonische melodie. Dit nummer kent een geweldig refrein dat je zo meekeelt en een Carpenter die de longen uit zijn lijf zingt.

Het titelnummer is iets duisterder, meer gitaargericht en de keys vallen iets meer terug naar de achtergrond. Ook dit nummer is weer ijzersterk en kent een leuke solo. Bijzondere bijna tribale drums, uitdagende gitaren en zweverige keys vinden we terug op Heart of Darkness. Het nummer lijkt een beetje experimenteel te zijn opgebouwd, maar blijft ook na vele luisterbeurten rechtovereind staan. Een eerste rustpunt krijgen we op Andersonville. In deze semi-ballade mag Carpenter helemaal schitteren met langgerekte uithalen, ondersteund door zingende gitaren. Een heerlijk rust punt in de het bombastische powermetalgeweld van deze band. Carry On is vanaf de eerste noot weer een vrolijke kraker met die distinctieve Civil War-sound, waardoor je jezelf soms afvraagt hoe het nummer zou klinken met Johansson achter de microfoon.

Het mooie van de zaak is dat er op Invaders geen enkel overbodig nummer staat, want ook alle nummers op de tweede helft van het schijfje zijn van bovengemiddelde kwaliteit. De plaat is mooi in balans met snelle en tragere nummers, maar ook dankzij de wisselwerking tussen vrolijke en duistere nummers. Civil War heeft rustig de tijd genomen (zes jaar) om drie kwartier ijzersterke powermetal te schrijven. Met Kelly Sundown Carpenter hebben ze een geweldige vervanger voor Johansson gevonden. Hopelijk duurt het niet lang voordat dit album een vervolg kent. Invaders belandt zonder enige twijfel in mijn jaarlijst.

Invaders kende een release op 17 juni 2022 via Napalm Records.