Wolf – Shadowland

Wolf uit Zweden is met Shadowland aan zijn negende full-length toe. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de band al een tweetal albums niet meer volg. Toen onze hoofdredacteur Wolf tussen de te recenseren bands plaatste, dacht ik: "een mooi moment om terug in te pikken." Dus, ik liet Wolfs nieuwe plaat mijn kant opkomen.

Na de eerste luisterbeurt verbaasde het me geen moment dat Wolf geen millimeter van zijn gekende sound is geweken, ook al blijkt dat zowat de volledige band (op bandleider Niklas Stålvind na) werd vervangen sinds mijn laatste Wolf-momentje. De kenmerkende vocalen van Stålvind zijn nog steeds even krachtig als vroeger en ze zullen nog steeds een love it or hate it-gevoel bij de luisteraar teweegbrengen.

Over de muziek kan ik relatief kort zijn, want deze is volledig inwisselbaar met hun andere werk en zonder enige uitschieters. Wolf brengt nog steeds gezapige heavymetal zonder al te veel geniale invallen of baanbrekende melodieën. Niets wereldschokkends, niets speciaals, maar wel vakkundig en professioneel gebracht. Voor mij is Shadowland een album dat ik na deze recensie snel zal vergeten, want het is gewoon veel te saai.

De riffs – en in het verlengde daarvan de melodieën – zijn saai en blijven niet hangen. De refreinen zijn inspiratieloos en soms ronduit vervelend. In het nummer Rasputin wordt de titel gewoon enkele keren herhaald, aldus één enkel woord. In de jaren tachtig kwamen bands daar nog mee weg. In 2022 worden we door bands doorgaans wel beter verwend. Een nummer dat iets eleganter is dan de rest is het titelnummer. Het nummer valt op door zijn opvallende, langdurige breakdowns en is daardoor net iets anders dan zijn tien collega-songs op deze plaat. Ik mis wat pit in de muziek, wat scherpte zoals bijvoorbeeld Speed On had. Ik laat Wolf alleszins terug enkele albums aan me voorbijgaan.

Shadowland kende een release op 1 april 2022 via Century Media Records.