Evil Invaders - Shattering Reflection

Een band zoals Evil Invaders, die gestaag aan populariteit wint en bovendien van eigen bodem is, heeft hier wellicht niet al teveel introductie nodig en dus kan ik het hieromtrent kort houden. Sinds de band zo rond 2015 onderdak vond bij het bekende Oostenrijkse platenlabel Napalm Records bleef ook de bezetting van de groep stabiel. Alhoewel de bandleden allen geboren werden in de jaren 90, grijpen hun muzikale roots voornamelijk terug naar het decennium daarvoor. Dat is op zich niet zo verwonderlijk want midden jaren 80 was de zogenaamde New Wave Of British Heavy Metal op haar hoogtepunt, terwijl bovendien ook nog eens de eerste golf thrash metal stevig kwam opzetten. Het is binnen dit kader dat Evil Invaders haar repertoire heeft opgebouwd. Gemakshalve wordt de groep nogal eens geparkeerd onder het genre thrash metal, maar die vlag dekt dus maar gedeeltelijk de lading, want ook traditionele heavy metal, inclusief de typerende gitaarsound en de falsetto zang van Johan Van Audenhove maken deel uit van het geheel.

Bij een eerste luisterbeurt van Shattering Reflection had ik ongeveer dezelfde ervaring als ik had bij het vorige album Feed Me Violence. Op het eerste zicht vond ik de songs weinig opzienbarend. Maar met elke volgende luisterbeurt verbeterde mijn indruk aanzienlijk, tot ik tot de conclusie ben gekomen dat het nieuwe album andermaal een spontaan klinkend en ongekunsteld schijfje is geworden waarmee de band alweer een forse stap vooruit zet. De volgorde in de tracklist had echt niet beter gekund en er wordt afgetrapt met de heerlijke thrasher Hissing In Crescendo. Het nummer brengt je precies waar de band je wil hebben, namelijk aan het begin van een sensationele achtbaan met spannende loops en een aantal zenuwslopende tempoversnellingen. Na deze openingstrack komen er twee songs waarvan de aanloop in beide gevallen aan Iron Maiden doen denken. In het eerste geval, met Die For Me, toont de openingsriff wel wat gelijkenissen met het begin van Wasted Years, en bij In Deepest Black heeft de begintune wel wat weg van die van Hallowed Be Thy Name. Toch gaan deze beide songs na die lichtjes herkenbare intro's wel gewoon hun eigen weg. In Deepest Black is zelfs enigszins verrassend te noemen met een balladachtige insteek. Verderop de tracklist treffen we nog een aantal verrassingen aan. Daarbij behoort wat mij betreft zeker Forgotten Memories, waarbij de band wat meer de progressieve toer opgaat, een beetje zoals destijds Crimson Glory- ook al een band die vooral in de jaren 80 furore maakte- dat deed. Ook de ietwat sinistere afsluiter The Circle en het bijzonder knappe My World zijn eerder onvoorspelbare tracks, vol met breaks en tempowisselingen, en behoren tot mijn favoriete songs van het album, terwijl de meest onvervalste thrash metal is te horen op Sledgehammer Justice en Eternal Darkness.

Evil Invaders oogstte al heel wat internationale lof met hun vorige plaat Feed Me Violence, maar dit nieuwe album zal er nog meer toe bijdragen dat deze band tot één de vaandeldragers van onze eigen metalscène wordt gerekend. In mei van dit jaar start de groep een Europese tournee samen met de Zweedse formatie Enforcer, waarbij ze ook de Muziekodroom in Hasselt aandoen, en in augustus treden ze ook op het Alcatraz festival.