Abbath – Dread Reaver

Met Dread Reaver is Abbath aan zijn derde soloplaat toe en dat slechts drie jaar na Outstrider. Waar Abbath na zijn eerste soloplaat zijn volledige band verving, doet hij het op Dread Reaver met dezelfde opstelling als Outstrider. Dit komt de plaat natuurlijk alleen maar ten goede.

Het is bewonderenswaardig dat Abbath niet tweemaal dezelfde plaat schrijft. Zijn soloproject is helemaal geen verderzetting van het legendarische Immortal (al schreef Demonaz daar het gros van de riffs), toch schrijft hij ook niet tweemaal dezelfde Abbath-plaat. Hij laat een evolutie horen en weet aldus nog steeds nieuwe dingen uit zijn hoed te toveren. De aftrapper Acid Haze start met machtige drums en een uitdagende, maar typische Abbath-riff. Het is een opzwepend, pompend nummer en ideaal als eerste song om het album te openen. Op Scarred Core wordt de snelheid verder aangehouden en blijft de band op quasi hetzelfde beukende ritme spelen. Abbath probeert wat veelzijdiger in zijn vocalen te zijn en door de pompende drums en riffs krijgt het nummer een thrashy karakter. De bijgeleverde bio wil duidelijk graag dat recensenten in hun tekst de woorden “Lemmy of black metal” schrijven.

Het derde nummer Dream Cull zal men hiervoor waarschijnlijk in ogenschouw willen nemen. Het nummer kent geen traditionele blackmetal-opbouw, maar wel eentje die eerder in heavymetal terug te vinden is. Dit ietwat atypische nummer is daardoor wel een schot in de roos. Myrmidon kent dan weer een erg snedige tempowisseling. The Deep Unbound is een nummer dat qua structuur en riffs een beetje doet terugdenken aan het oude Immortal. Al zit de grootste verrassing wat verder, namelijk een Metallica-cover! Abbath heeft het monumentale Trapped Under Ice onder handen genomen en overgoten met een blackmetalsaus. Met dit nummer is het duidelijk waarvan de thrashy invloeden op deze plaat komen. Het is geweldig om te mogen horen hoe Abbath zijn helden eert. Dat hij niet vies is van een goede cover, dat wisten we al, maar dit nummer zal live ongetwijfeld ontploffen als een bom.

Zelfs de laatste nummers op de plaat blijven inspireren en krachtige energie uitstralen. Zo is The Book Of Breath een nummer waar je na de eerste luisterbeurt het refrein al kunt meebrullen. Abbaths goedverstaanbare vocalen helpen daar natuurlijk bij. Het afsluitende titelnummer is een nummer met grote invloeden van Abbaths voorgaande bands. De o zo typische hypnotiserende Immortal-riff (heerlijk!), het refrein met I-achtige vocalen. Dit laatste nummer is een ware traktatie, ik blijf er elke keer van smullen!

Abbath is nog helemaal niet uitgeteld, ondanks een rijke geschiedenis van uitstekende albums, weet de doldwaze Noor nog steeds te verrassen en alle aandacht naar zijn geschilderde smoel te trekken. Als je als artiest dit na dertig jaar nog steeds probleemloos kunt doen, dan ben je echt een grote naam. Immortal-fans die hopen op een nieuwe At the Heart of Winter of Battles in the North kunnen hun wensen begraven. Abbath doet gewoon zijn eigen ding en dat doet hij wonderbaarlijk goed. Dread Reaver is een uitstekend metalalbum waarbij genres als black-, thrash- en heavymetal geen fysieke grenzen meer kennen en in elkaar vloeien als waterverf op een doek.

Dread Reaver kende een release op 25 maart 2022 via Season of Mist.