Infected Rain - Ecdysis

In oktober 2019 bracht de release van het vierde Infected Rain album, Endorphin, de carrière van deze band in een stroomversnelling. Een goed uitgekiende marketingcampagne, deels als gevolg van de samenwerking met hun nieuwe label Napalm Records, en de opvallende looks van frontzangeres Elena Cataraga, aka Lena Scissorhands, trokken de volle aandacht. Naast deze looks, felgekleurde dreadlocks en een vol getatoeëerde huid, zijn ook de muzikale skills van de band voornamelijk te herleiden tot het zangtalent van Lena. Met haar wendbare stem schakelt ze vlot tussen haar meest lieftallige zang en de heftige screams die de meeste songs domineren.

Infected Rain is afkomstig uit Moldavië, een land dat zowat geprangd zit tussen de grote buurlanden Roemenië en Oekraïne. De groep werd in 2008 opgericht en bestaat dus ietsje langer dan de Oekraïense band Jinjer, waarmee Infected Rain om voor de hand liggende redenen wel eens wordt vergeleken. Beide formaties zijn afkomstig uit dezelfde uithoek in Oost-Europa, hebben een opvallende frontzangeres, en vissen gedeeltelijk in dezelfde vijver waarin metalcore, progressieve groove en symfonische metal samenkomen. Behalve Lena Scissorhands bestaat de groep nog uit vier andere leden: de twee gitaristen Vidick en Sergey, Vladimir aan de bas en Eugene achter de drumkit. Ecdysis is het vijfde studioalbum van deze Moldaviërs en werd op 7 januari uitgebracht.

Omdat ik geen flauw idee had wat er met de albumtitel Ecdysis bedoeld wordt, heb ik maar even opgezocht. Het is een term afkomstig uit het Grieks en heeft te maken met een vorm van vervelling die voorkomt bij bepaalde diersoorten. Met zo'n titel zou je kunnen denken dat de band met een enigszins muzikale metamorfose voor de dag is gekomen, maar dat is zeker niet het geval. Ecdysis ligt eigenlijk vooral in het verlengde van voorganger Endorphin. Een beetje jammer vind ik het te moeten vaststellen dat het opnieuw Lena is die het ganse plaatje domineert en de rest van de band iets teveel tot een figurantenrol wordt gedwongen. Dat gegeven speelt wat minder een rol bij de tracks These Walls en Never The Same, waarop een goed melodisch evenwicht tussen groove en symfonische metal wordt nagestreefd. Op de hardste songs zoals Fighter, Longing en Everlasting Lethargy echter sluit de ritmesectie wat te weinig aan bij de agressieve zang en komt met name het drumwerk niet dynamisch genoeg over. Bij de single Realm Of Chaos is Heidi Shepherd, één van de twee frontdames van de band Butcher Babies, mee komen grunten en dat leverde vooral een knappe video op waarbij Lena en Heidi elkaar lijken te willen overtreffen. Op een aantal songs zoals Showers en November flirt de groep enigszins met elektropop, iets waarmee je mij zo goed als nooit enthousiast krijgt, maar een groot deel van de fans zal het ongetwijfeld wel kunnen smaken. Het album wordt afgesloten met Postmortem Pt.2 dat net als het openingsnummer Postmortem Pt.1 qua compositie en uitvoering uitstekend in elkaar zit.

Ecdysis is wat mij betreft een wat te wisselvallig plaatje, maar voor de fans van Infected Rain is er geen enkele reden om dit schijfje links te laten liggen.