Khemmis - Deceiver

Voor liefhebbers van fantasy-art zijn de album covers van de Amerikaanse band Khemmis steeds een interessant item. Ze werden steeds verzorgd door de fantasy artist Sam Turner en lieten in het verleden al Gandalf-achtige tovenaars, uitdagende vrouwelijke krijgers en macabere skeletten zien. Het concept op de cover van het nieuwe album Deceiver lijkt dan weer voornamelijk geïnspireerd door de verhalen van The Witcher. Op de voorgrond zien we een krijger die wel wat doet denken aan Geralt van Rivia, die omringd wordt door allerlei monsters. Op de achtergrond doemt dan weer Barad-dur op, de donkere toren van Sauron uit The Lord Of The Rings. Fascinerend allemaal, maar als toegewijde metalfans zijn we natuurlijk nog veel meer geïnteresseerd in de muziek die deze band brengt.

Om de muziek van Khemmis het best te beschrijven komen we algauw uit bij bands zoals Black Sabbath en Candlemass, en doordat de groep graag afwisselt tussen cleane en harsh vocals is er zeker ook een gelijkenis met Isole. De doommetal van Khemmis heeft als basis het zeer solide gitaarwerk van de zangers/ gitaristen Ben Hutcherson en Phil Pendergast. De zang wordt verdeeld tussen deze beide heren, waarbij Pendergast instaat voor de cleane vocals, en Hutcherson de grunts voor zijn rekening neemt. Sinds 2015 wordt de drumkit ingenomen door Zach Coleman, die we eerder dit jaar al aan het werk hoorden bij het debuut van Go Ahead And Die. Vorig jaar verliet de bassist van het eerste uur Dan de groep, maar hij werd tot op heden nog niet vervangen. Deceiver is het vierde schijfje van deze band uit Denver, en werd op 19 november uitgebracht bij het label Nuclear Blast.

Dat ze bij Khemmis wel houden van enige regelmaat valt af te leiden uit het feit dat het nieuwe plaatje reeds het derde is met een tracklist van zes songs die samen afklokken om en bij de 41 minuten. Enkel het het tweede studioalbum, Hunted uit 2016, bestond uit vijf nummers die samen een speelduur van een dikke 43 minuten hadden. Avernal Gate opent het plaatje op magistrale wijze. Nog meer dan ooit tevoor trekt de solide gitaarmuur alle aandacht naar zich toe. Deze song schakelt vlot tussen langzaam en up-tempo en heeft naar her einde toe een climax met death growls en splijtende gitaarsolo's. House Of Cadmus is veeleer een typische loodzware doommetal song die zich tergend langzaam een weg baant. Na het enigszins 'sludgy' Living Pyre is het de beurt aan Shroud Of Lethe, één van de hoogtepunten van het album. Let vooral op de bijzonder heavy passage die na de vijfde minuut opduikt. Het is een climax in het samenspel van beide zangers/ gitaristen, die elkaar alle ruimte gunnen, samen met het uiterst efficiënte drumwerk van de dynamische Zach Coleman. Het eerder compacte Obsidian Crown draait uit op een clash tussen de bezwerende zang van Pendergast, de ruige death growls van Hutcherson en de neoklassieke gitaarsolo's die je er bovenop krijgt. The Astral Road mag het plaatje afsluiten, en een beter einde is nauwelijks denkbaar, want met zijn talrijke tempowisselingen sluit deze track erg goed aan bij het openingsnummer Avernal Gate, en zo is de cirkel helemaal rond.

Deceiver is een album dat naar mijn mening zowat elke fan van classic- en doommetal zou moeten kunnen bekoren. Bovendien heb ik sterk de indruk dat er nog heel wat potentiële groei in deze groep zit, en dat we in de toekomst nog heel wat van Khemmis mogen verwachten.