Samenvatting

Recensie door Patrick Reos op 30/06/2021
  • Uitgebracht door Napalm Records
  • Metalfans score75

Een leuk album zonder echte vernieuwing waarbij aangetekend moet worden dat er eigenlijk geen slechte nummers op het album staan. Echter zijn er ook niet echte uitschieters met een gigantisch hit potentieel. Al met al een leuk en gedegen album zonder echte verassingen.

Pluspunten

  • Zeer herkenbaar als Nanowar Of Steel
  • Enkele goede gastoptredens

Minpunten

  • Weinig vernieuwend
  • Af en toe bijna popmuziek

Nanowar Of Steel (kortweg Nanowar) heeft de afgelopen jaren een aardige naam voor henzelf opgebouwd. De Italiaanse parodie metalband is opgericht in 2003 als Nanowar. Na een rechtszaak over deze naam, werd de naam aangepast naar Nanowar Of Steel, een combinatie van Manowar en Rhapsody Of Fire. In 2005 werd het eerste album uitgebracht, Other Bands Play, Nanowar Gay! Nadat aanvankelijk vooral bekendheid gegenereerd werd in thuisland Italië, is in de 18 jaar dat Nanowar nu bestaat hun bekendheid met hen meegegroeid in Europa en de rest van de wereld. Enkele bekendere nummers van de Italianen zijn Norwegian Reggeaton en Valhallelujah. Vooral Valhallelujah, een kerstliedje opgedragen aan Odin en Ikea, mag als een succes gezien worden.

Aanstaande vrijdag 2 juli 2021 staat de release van het volgende album van deze vrolijke Italianen voor de deur. Het album is genaamd Italian Folk Metal, bestaat uit 13 nieuwe tracks en heeft een speelduur van ongeveer 52 minuten. In de aanloopt naar de bekendmaking van dit album postte de band op sociale media verschillende berichten waarin men bekendmaakte een andere weg in te slaan en over te stappen naar mainstream pop muziek. Niets blijkt minder waar met de daadwerkelijke release van Italian Folk Metal. Hiermee gaan de Italianen grotendeels terug naar hun afkomst. Aanstekelijke vrolijke metal met een dikke folk saus.

Eigenlijk is het hele album een grote ode aan de Italiaanse folklore. Zowel de instrumenten als de songteksten en ook de atmosfeer die men oproept in de liedjes is treffend en heel erg herkenbaar als Nanowar Of Steel. Veel vernieuwing hoef je niet te verwachten, maar dat is ook niet iets waar de Italianen naar op zoek zijn. Een enkel uitstapje in een ander genre, daar zijn de heren niet vies van, maar alles blijft zeer herkenbaar.

Wanneer je die kenmerken in je achterhoofd houdt en weet te waarderen is het album zeker een aanrader. Nummers als La Marcia su Piazza Grande en La Polenta Taragnarock zijn zeker het beluisteren waard en fans van Nanowar of Steel, of het genre in het algemeen, zullen dit album zeer zeker waarderen. Voor metalfans in het algemeen, zal dit album echter minder beklijven. Met nummers als Rosario gaat de band een andere kant op (wat overigens niet ongewoon is voor deze Italianen) maar voor metalfans van andere genres, voelt dit wellicht aan muziek van Eros Ramazotti.

Desalniettemin zorgen de Italianen op dit album ook voor een aantal “echte” metal nummers. Il Signore degli Anelli dello Stadio en Gabonzo Robot zijn in mijn optiek het beste herkenbaar als Nanowar Of Steel. Onvervalste feest metal met zware folk invloeden, herkenbare deuntjes en melodieën die iedereen wel ergens van herkent. Het tempo dat deze nummers met zich meebrengen zorgt er dan voor dat je toch vrolijk en blij meedeint op de muziek.

Het hele album neemt je mee op reis langs veel van de (plaatselijke) folklore in Italië. Dat geeft een breed beeld van wat de band allemaal kan, maar ook waar de roots liggen van Nanowar of Steel. Een aantal nummers van het album zal als herkeninning voelen terwijl andere liedjes een ander (sub)genre aanboren. Nou is muzikale voorkeur natuurlijk heel persoonlijk, maar op een enkele uitzondering daargelaten, biedt dit album weinig nieuws. Niet dat dit per se een must is voor elk nieuw album. Zeer zeker niet. Nanowar of Steel doen vooral waar ze goed in zijn.

Voor liefhebbers en fans van Nanowar of Steel, of het genre, is dit album een feest der herkeninning. Echte Italiaanse folkmuziek overgoten met een metal saus, en links en rechts voorzien van gastoptredens van bijvoorbeeld Francesco Paoli (Fleshgod Apocalypse) en Allesandro Conti (Luca Turilli’s Rhapsody). Een leuk album zonder echte vernieuwing waarbij aangetekend moet worden dat er eigenlijk geen slechte nummers op het album staan. Echter zijn er ook niet echt uitschieters met een gigantisch hit potentieel. Al met al een leuk en gedegen album zonder echte verrassingen. Voor fans van Nanowar of Steel een leuke aanvulling van het al bestaande aanbod, met zeker een aantal nummers die een hoog meezinggehalte hebben. Voor fans van metal muziek in het algemeen zal dit album denk ik geen blijvende indruk achterlaten.

Nanowar Of Steel is:

Carlo Alberto Fiaschi – Vocals
Raffaello Venditti – Vocals, DJ
Valerio Storch – Vocals, Guitar, Keys
Edoardo Carlesi – Gitaar, Bass
Alessandro Milone – Drums, Gitaar, Vocals

 


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?