Helloween – Helloween

Helloween, een naam die in de platenkast van menig powermetalfan te vinden zal zijn. Een naam die door velen voorop wordt geschoven op de vraag: wie vond powermetal uit? Een band met een rijke geschiedenis van klassiekers, maar ook platen die niet vaak (of nagenoeg niet) meer genoemd worden. Een band die tegenwoord zeven leden kent. Een band waar wel iedere metalfan jong of oud wel een mening over heeft.

Dat Michael Kiske en Kai Hansen terug naar hun moederband zijn, zal iedereen wel geweten hebben. Na de succesvolle Pumpkins United-tour en het schrijven van de gelijknamige single hebben de zeven Duitse powermetalhelden gezamenlijk een nieuw album geschreven. Helloween is een coherent album geworden waarop het heden met het verleden versmelt en elke muzikant de plaats krijgt om even zijn ding te doen. Het artwork doet natuurlijk terugdenken aan de legendarische Keeper-albums. Ook in de bijgeleverde biografie duiken de verwijzingen naar deze twee albums steevast op.

Out For The Glory mag het album aftrappen en is een van de betere nummers op Helloween. Kiske domineert het nummer en wordt door zowel Deris als Hansen bijgestaan. Hoewel Helloween tegenwoordig gepitcht wordt als een band met drie zangers, is de inbreng van Hansen compleet verwaarloosbaar. Dit nummer is een ideaal openingsnummer, kent een glasheldere productie en is een mooie voorbode voor wat we mogen verwachten. De basgitaar ligt netjes op het geheel gedrapeerd, Kiskes vocalen worden op sublieme wijze met deze van Deris gemixt.

Fear Of The Fallen werd door Deris zelf geschreven en is ook een van de betere nummers op deze plaat. Deris draagt het nummer vocaal grotendeels zelf, maar ook hier wordt de stem van Kiske op een versterkende manier langs deze van Deris gezet. De drie gitaristen soleren er door de loop van het album allemaal wel eens op los, maar kunnen zich in dit nummer ook volledig uitleven. Fear Of The Fallen kent slimme tempowissels en is zonder meer een geslaagde knipoog naar het modernere werk van deze band. Het derde nummer Best Time kon me in het begin absoluut niet raken, al moet ik toegeven dat ik gaandeweg toch ben beginnen mee te neuriën en tegenwoordig zelfs meezing met de tekst van dit zeemzoete nummer.

Dan volgt er Mass Pollution, een nummer dat zeker niet slecht is, maar niet kan tippen met de beter nummers op deze plaat. Het is een eerder verwaarloosbaar nummer dat iets te inspiratieloos klinkt, van het type dat Helloween al vele malen heeft geschreven. Angels is gelukkig terug een pak uitdagender en opnieuw een erg geslaagd duet tussen Kiske en Deris. In Rise Without Chains valt de band (net als bij Mass Pollution) weer in veilige modus en krijgen we een weinig uitdagend nummer rechtstreeks uit het Helloween-handboek. Op Indestructible bezingt de band zijn eigen onsterfelijkheid, wat leidt tot een krachtig nummer dat makkelijk meezingbaar is. Robot King is opnieuw een veilig nummer met een vast Helloween-stramien en had zo op één van de latere platen kunnen staan. Cyanide is van hetzelfde laken een broek, moderne Helloween op de plank. Down In The Dumps is iets meer gitaargericht en kent een aangename galopperende riff die door het nummer verweven is. Het nummer verbleekt echter tegen de laatste traktatie; het spreekwoordelijke venijn in de staart. Eindelijk! Eindelijk een nummer dat door Kai Hansen werd geschreven. Skyfall werd als eerste single uitgebracht en is eigenlijk een valse kennismaking met Helloween, want het is het enige nummer van zijn soort op dit album. Skyfall geeft zijn geheimen niet onmiddellijk prijs en komt pas na enkele luisterbeurten volledig tot zijn recht. Het is een epische kraker waarop de drie zangers allemaal eens aan bod komen. Het doet me eigenlijk smachten naar nieuw Gamma Ray-album.

Het nieuwe zevenvoudige Helloween heeft een samenhangend album geschreven waarop er geen concurrentie tussen de verschillende bandleden te horen is. Met een handvol goede nummers en een merendeel van nummers waarop de band op veilige speelt, is Helloween een voorzichtig album geworden. Het heden en het verleden worden netjes bij elkaar gebracht. Helloween is niet het beste album uit de discografie geworden (wie zou dat werkelijk verwacht hebben?) maar plaatst toch ook veel albums in zijn schaduw.

Helloween kent een release op 18 juni 2021 via Nuclear Blast Records.