The Monolith Deathcult – Vernedering - Connect The Goddamn Dots

The Monolith Deathcult is de meest eigenwijze deathmetalband van Nederland en zelf ook zijn eigen grootste criticus. De hilarische, absurde wijze waarop deze band op sociale media promotie voert is uniek. Een onwetende observator zou kunnen concluderen dat The Monolith Deathcult zichzelf niet au serieux neemt, maar dat is uiteraard slechts toneel, want de muziek van The Monolith Deathcult verdient meer dan gewoon  afgeschreven te worden als een grap. Vernedering - Connect The Goddamn Dots is het slotstuk in de trilogie die start met het album Versus: It Will Burn Us Without Leaving Ash, gevolgd door Vergelding: Dawn of the Planet of the Ashes.

De rode draad in Vernedering (V3) zijn complottheorieën en de heren hebben een verdomd goede Alex Jones-imitator gevonden als verteller op deze plaat (de echte Alex Jones runt een klein imperium enkel op basis van complottheorieën en de Amerikaanse kijkers/luisteraars leugens voor te schotelen, fyi). V3 wordt afgetrapt door Connect The Goddamn Dots. Het nummer start bijna aarzelend en kent alle kenmerken die The Monolith Deathcult groot hebben gemaakt: samples, de diepe grunt van Robin Kok, stevige gitaren en een laag van elektronische keys. Het enige dat me stoort aan dit nummer is de productie. Het nummer wijkt hiervan af ten opzichte van de rest van de plaat. Het is stiller dan de rest van de nummers en het had meer impact gehad als het op hetzelfde niveau was gebracht als de rest van de plaat. V3 mist hierdoor een aftrap die een welgemikte vuist in je gezicht moet zijn, maar ik laat me er niet door afleiden en zet het volume gewoon iets hoger.

Gone Sour Doomed, dat plots luider en voller klinkt dan zijn voorganger, is geïnspireerd door het boek HEX van de Nederlandse auteur Thomas Olde Heuvelt (warempel, wie had er gedacht dat deze heren kunnen lezen?). Dit nummer ademt de echte The Monolith Deathcult-sfeer uit: retestrakke, headbanging gitaarlijnen, goedgeplaatste snedige solo’s, diepe gutturale vocalen en een ondertoon van symfonische arrangementen. Het is in deze nummers dat The Monolith Deathcult een vleugje genialiteit laat horen waardoor ze hun concurrentie steeds een stapje voor zijn. Het titelnummer – werd eerder onder de andere naam Feet of Jeremiah uitgebracht – is een erg opzwepend nummer, al verschillen de samples en de elektronische arrangementen wat met Feet of Jeremiah.

Blood Libels is een instrumentaal nummer waar de gitaren en symfonische bombast met de aandacht gaan lopen. The White Silence start ingetogen en erg sfeervol. Het nummer sleept zich als een slome pletwals voort en is beladen met ingehouden energie. Heerlijk! Een nieuw hoogtepunt wordt bereikt op They Drew First Blood, waarin de oneliner van John Rambo uit het eerste deel van de Rambo-serie als sample door heen het volledige nummer blijft opduiken. Doorgaans haat ik zulke samples in nummers, maar The Monolith Deathcult heeft er een kunst van gemaakt, slaat er vervolgens mee in je gezicht en speldt het zich daarna fier op de borst. Het moment waarop Rambo’s oneliner voor de zoveelste keer opduikt en de drums een stroomversnelling veroorzaken, bijgestaan door de symfonische elementen. Het is geniaal, maar ik kan me perfect inbeelden waarom de serieuze deathmetalfan hierdoor zal afhaken. Het zijn gewoon mensen die deze kunst niet zullen begrijpen. L'ouverture de Morose is wederom geïnspireerd op een boek van Olde Heuvelt (die trouwens ook een metalfan is en zijn liefde voor Nightwish niet onder stoelen of banken steekt), dit nummer dankt zijn naam aan het boek Echo. L'ouverture de Morose is opnieuw een instrumentaal nummer en de epische afsluiter die deze trilogie nodig heeft. Op het einde van dit nummer wordt het naamgrapje van Tetragrammaton nog eens luchtig overgedaan.

Vernedering is een mooie afsluiter van het V-drieluik. The Monolith Deathcult bezit een vleugje genialiteit die hun muziek naar een hoger niveau tilt (ga ze het niet vertellen, want dan zullen ze vliegen). De haters zullen blijven haten en The Monolith Deathcult zal hen daarin gelijk geven. Vernedering is een eigenwijs, geniaal album dat schittert als gepolijste stront met onverteerde stukjes mais. Als je overgaat tot de aankoop van dit album (wat je als avant-garde deatmetalfan zeker moet doen) bestel dan het volledige drieluik.

Vernedering - Connect The Goddamn Dots kende een release op 14 mei 2021 via Human Detonator Records.