Samenvatting

Recensie door metal4ever op 04/05/2021
  • Uitgebracht door Napalm Records
  • Metalfans score75

Het complete gebrek aan originaliteit wordt op Hell Unleashed, het vijfde studioalbum van Evile, ruimschoots gecompenseerd door het talent en de gedrevenheid van de bandleden. Evile is het Engelse antwoord op de Amerikaanse old school thrashmetal.

Pluspunten

  • Sterke performance en productie

Minpunten

  • Zeer weinig originele inbreng
  • Lelijke cover art

Tijdens het beluisteren van dit vijfde studioalbum van Evile rijst bij mij onmiddellijk de vraag in hoeverre deze op de Bay Area georiënteerde thrashmetal anno 2021 nog relevant is. Net als bij hun voorgaande werk zijn de muziek en de teksten op Hell Unleashed een aaneenrijging van clichés, en vliegen de 'Slayeriaanse' riffs en 'Metallicaanse'  breaks je om de oren. Aan de andere kant is het wel zo dat er op de performance en de productie van dit nieuwe plaatje nauwelijks iets kan worden aangemerkt, en op dat gebied sprokkelt de band zeker heel wat goede punten.

Voor wie deze groep niet kent, Evile is afkomstig uit de Engelse regio West Yorkshire en is reeds actief sedert 2004. Tot vorig jaar bestond Evile uit de gebroeders Matt en Ol Drake, drummer Ben Carter en bassist Joel Graham. In 2020 verliet zanger/ gitarist Matt Drake de groep en werd hij vervangen door gitarist Adam Smith, terwijl Ol Drake de microfoon van zijn broer overnam. De gevolgen van dit vertrek zijn niet al te zwaar omdat ook Ol Drake zich van een rauwe stem bedient die uitstekend past bij dit soort van thrashmetal. 

De tracks op Hell Unleashed liggen, ondanks het gebrek aan originaliteit, goed in het gehoor. Tijdens het openingsnummer Paralysed en het volgende Gore gaat de beuk er stevig in en worden er accurate breaks en tempowisselingen ingelast. De tekst van de song The Thing is gebaseerd op de gelijknamige scifi-horrorfilm van John Carpenter uit 1982, en Zombie Apocalypse is een cover van de New Yorkse grindcoreband Mortician. De versie die we hier te horen krijgen is een stuk minder ranzig dan het origineel uit 1997. Het album wordt afgesloten met de titeltrack, een agressief snelheidsmonster waarop fanatieke headbangers zich nog eens volop kunnen uitleven.

De meer progressieve of avontuurlijke metalfan zal dit schijfje wellicht liever links laten liggen, maar diehard thrashfans die vinden dat er tegenwoordig te weinig nieuwe releases verschijnen van bands in de lijn van Slayer, Exodus en Sodom kunnen zich dit plaatje blindelings aanschaffen.


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?