Interview met Jan Yrlund van Imperia

Ja, begin 2004 ontstond Imperia. Weliswaar in een iets andere samenstelling, maar begin 2004 was het denk ik. John (Stam) en Gerry (Verstreken) waren er al bij, maar voor het eerste album was Imperia al weer uit elkaar. Pas toen Steve (Woltz, drummer) en ik erbij kwamen en het album uitgegeven werd, had Imperia haar vorm gevonden. Dit was augustus 2004 denk ik. Wat wel leuk is om te vermelden, onze vorige drummer Steve Woltz wilde meer tijd voor zijn privéleven, en dus verwelkomen wij onze nieuwe drummer op dit album, Merijn Mol.

Dankjewel! Ja klopt, spannende tijden. Het album was eigenlijk al afgerond in augustus van 2020, maar ja, de Covid pandemie gooide roet in het eten. De meest simpele reden ligt eigenlijk ook wel voor de hand. De hele distributieketen lag zo ongeveer stil in Duitsland (thuisland van de platenmaatschappij). Dus de distributie en verkoop was moeilijk op gang te brengen. De situatie is verre van ideaal op dit moment, maar je wil je album toch ook uitbrengen. Vandaar dat het 26 maart 2021 geworden is.

Nee, eigenlijk totaal niet. We zitten als bandleden sowieso niet veel bij elkaar en het schrijven van de muziek doe ik vooral hier in Finland. Bij dit album hebben we in verschillende studio’s opgenomen. Vanwege de pandemie was het lastig, zo niet onmogelijk, om samen te komen en de songs samen te oefenen en op te nemen. De laatste keer dat we als band samen waren, was ergens rond juli van het vorige jaar voor het maken van videoclips, foto’s en ander promotie materiaal. 
Normaliter schrijf ik de songs, en als de demo’s hun vaste vorm hebben, verander je eigenlijk niet veel meer. Natuurlijk maken Helena, Gerry en Merijn de muziek eigen door het in hun stijl te spelen en zingen, maar de songs veranderen dan niet meer in de basis. Dus Covid heeft wat dat betreft niet veel invloed op het hele schrijf proces. We zijn immers een band met leden die verspreid wonen, dus we zijn het na ruim 18 jaar wel gewend . Nog sterker, The Tears Of Silence was het laatste album waarbij we fysiek als band in de studio de opnames deden. De laatste twee albums hebben we nu “op afstand” gemaakt. Het is een enorm stuk productiever, maar samen in de studio is natuurlijk veel leuker. Tijdens op de opnames van het album Queen of Light in 2007 zaten we als band bijna 3 maanden in de studio. Dat was gaaf. Elke dag was een feestje maar ja, de tijden zijn veranderd.
 

HaHa nee. Zolang we budget kunnen vrijmaken om albums op te nemen, zijn wij van de partij! En inmiddels hebben we genoeg ruw materiaal om aan een volgend album te kunnen werken, dus nee we stoppen niet zomaar. Natuurlijk kun je niet 10 jaar vooruit kijken, maar we werken al nagenoeg 20 jaar op deze manier en nogmaals, zolang er budget is brengen wij albums uit. En omdat we (net als iedereen) niet mogen optreden hebben we daar geen stress van. Ook omdat we financieel niet afhankelijk zijn van Imperia. Veel andere bands  en groepen voelen die financiële klap natuurlijk wel, dus dat is een geluk bij een ongeluk voor ons. 

Je zou kunnen denken, nu in deze tijd, dat het een soort onheilspellend einde van alles inluid. Maar niks is minder waar. The Last Horizon verwijst meer naar positieve dingen. Dat je al je angsten en problemen kan overwinnen op weg naar je laatste horizon. Voor mij persoonlijk is het een soort positieve metafoor. Je kan je altijd op je doelen focussen, op die horizon in de verte. Als je die horizon, dat doel bereikt hebt, is er altijd een nieuwe “laatste horizon”.

De folk invloeden waren er altijd wel, maar wat meer gedoseerd. Waar we op voorgaande albums hier en daar wat folk invloeden hadden is het op dit album ook aanwezig maar wat meer “down to earth”. Het is iets dat ik geweldig vind en veel naar luister (folk). Zoals je weet zijn er veel folk gerelateerde bands in Finland en het ligt mij na aan het hart. Ik luister er veel naar, zowel traditionele folkmuziek als ook de folk rock en metal bands, en probeer die instrumenten en geluiden te integreren in onze sound. Bij de laatste twee albums hebben we de hulp ingeroepen van een violist bijvoorbeeld (Henrik Perelló). En op oudere albums hadden we ook gastmuzikanten. Instrumenten als cello en fluit speel ik zelf niet, dus samenwerken met andere artiesten is dan een mooie bonus en een privilege.
En het feit dat het een dubbelalbum geworden is, heeft een aantal redenen. De eerste, en misschien wel belangrijkste reden, is dat het een album is van bijna 74 minuten is. Dat is erg lang voor een enkele cd. Daar komt bij dat wanneer je een lang album produceert, men over het algemeen de beste nummers in het begin, en het einde van het album plaatst, waardoor de nummers “ertussenin” lang niet de aandacht krijgen die ze verdienen. Wij wouden dit anders aanpakken met een soort van theater aanpak. Het album is als het ware verdeeld in twee hoofdstukken, zodat je na het eerste hoofdstuk even een pauze in kan lassen om vervolgens fris aan het tweede deel te beginnen. Op deze manier is het geen lang enkel album meer, maar eerder twee complimenteuze hoofdstukken die elkaar aanvullen maar met een rustpunt halverwege. In het eerste hoofdstuk komen de rock en metal kant van Imperia naar voren, waar op het tweede gedeelte meer de nadruk ligt op het verbreden van onze muzikale horizon.
 

Nee, er is geen verhaallijn die het hele album beslaat. De teksten worden grotendeels geschreven door Helena Michaelsen en hebben voor een groot gedeelte betrekking op haar persoonlijke leven. Veel teksten gaan over haar dochter en het leven daaromheen. Alle nummers vertellen een verhaal op zich en zou je derhalve kunnen zien als losse tracks. De tracks zouden in theorie allemaal als single uitgebracht kunnen worden. Bij andere bands zie je nog wel eens dat een album word ingericht als een metal opera maar daar zijn wij niet mee bezig geweest. Wij wilden gewoon een goed album maken met sterke nummers. 

Nou, hij was eigenlijk een soort “extra guy”. Audun is ook nooit echt weggegaan bij Imperia maar wat meer naar de achtergrond verdwenen. Hij schrijft ook muziek en ik hou van zijn schrijfstijl. Ook na 2010 heeft Audun deel uitgemaakt van de albums. Niet zoveel als in de begintijd, maar toch nog op 1 of 2 songs op de albums die na 2010 uitkwamen. The Last Horizon is het eerste album waar Audun helemaal geen aandeel in heeft gehad. Ten tijde van het maken van het album, had Audun geen muziek klaar en je kunt elkaar natuurlijk niet dwingen. Vanaf het tweede album namen we onze muziek op in Duitsland en toen kwam ook Oliver Philips in beeld. Hij doet nu de toetsen en orkestraties voor Imperia. Maar Audun is er nog steeds en hopelijk in de toekomst kan hij weer bijdragen aan onze muziek. Dat zou ik geweldig vinden!

10 jaar geleden stopte John met Imperia. Hij besloot naar de Cariben te verhuizen en woont tegenwoordig op Bonaire dus je vliegt niet zomaar even naar Europa voor een album opname. Nu weet ik dat John een kleine opname studio heeft daar, dus van elk album stuur ik hem een track met de vraag of hij een gitaarsolo wil inspelen. En hij hapte nu eindelijk haha. 
Een kleine twee jaar geleden speelden we met Imperia op een festival in Athene, Griekenland, en we kwamen een gitarist tekort. Normaal gesproken probeer ik altijd een extra gitarist te vinden voor de live shows, want ik heb maar één paar handen! We hadden nu echter nog een beetje budget beschikbaar dus ik vroeg hem naar Athene te komen. Het was een hele reis voor John, van Bonaire naar Amsterdam en dan nog door naar Athene, maar hij was erbij! Hij vloog de halve wereld over voor één optreden en daarbij, sinds John’s vertrek uit Imperia, hebben we drie albums uitgebracht. Maar zodra John zich bij ons voegde was het weer als vanouds. Natuurlijk hebben we contact via internet enzovoort, maar elkaar in levenden lijve ontmoeten is toch speciaal. 
 

Nou, er zijn wat gesprekken gaande over een optreden in Spanje in de zomer, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat ik het niet met zekerheid weet. De pandemie gooit overal roet in het eten dus ik denk niet dat het wat word eerlijk gezegd. Erg jammer, want ik mis het wel. En natuurlijk willen we België en Nederland bezoeken. Daar liggen toch onze roots en verschillende bandleden komen uit Nederland en België en er zijn verschillende geweldige clubs en zalen die we graag nog eens bezoeken. Voor nu is dat echter onmogelijk plannen helaas. Laten we zien wat de toekomst brengt.

Ok! Dankjewel. Dan rest mij weinig anders dan je te bedanken voor je tijd, en wil ik Imperia alle succes en voorspoed toewensen met de release van The Last Horizon! 

The Last Horizon is het zesde studio album van Imperia en word op 26 maart 2021 uitgegeven door het Duitse Massacre Records. De dubbel-cd bevat 14 tracks, heeft een speelduur van om en nabij 74 minuten en heeft van Metalfans.be een score gekregen van 85/100.

Imperia is:
Helena Iren Michaelsen – Zang, Lyrics
Jan “Örkki” Yrlund – Gitaar, Productie
Gerry Verstreken – Bass
Merijn Mol - Drums