Diabulus In Musica - Euphonic Entropy

De thuishaven van de symfonische metalband Diabulus In Musica is Pamplona, een Noord Spaanse stad met Baskische roots. Deze roots worden door de band al eens naar voor geschoven in de sfeer van de muziek en in de lyrics, die af en toe in de Baskische taal zijn geschreven. Om voor de hand liggende redenen wordt Diabulus In Musica wel eens vergeleken met het Nederlandse Epica. Beide groepen combineren graag vrouwelijke lead-zang met mannelijke grunts en brengen het liefst songs vol met epische bombast, waarbij orkesten en gastmuzikanten niet worden geschuwd. Blikvanger bij de band is zangeres Zuberoa Aznàrez, die samen met Gorka Elsa (grunts en keyboards) een echtpaar vormt, samen hebben ze in 2006 de band opgericht. Verder zijn er nog David Carrica achter de drumkit en Alexey Kolygin op gitaar. De formatie debuteerde in 2010 met het album Secrets waarop het nog wat zoeken was naar en eigen geluid, maar sinds de release van The Wanderer twee jaar later kan elke plaat als erg sterk bestempeld worden. Op het nieuwe album Euphonic Entropy was het vier jaar wachten en de groep nam dus ruim de tijd voor het schrijven en uitwerken van het nieuwe materiaal. Het resultaat daarvan is te horen op het nieuwe schijfje dat sedert Valentijnsdag beschikbaar is.

Na een obligate intro vliegt Race To Equilibrium er al meteen keihard in, het is een snel bombastisch nummer zoals we er nog een aantal op dit schijfje zullen aantreffen. Nuevo Rumbo wordt integraal in het Spaans gezongen, iets wat een echte meerwaarde biedt want deze taal is erg geschikt voor dit soort van songs. In het midden van deze track is een Hammond orgel te horen, dat erg goed aansluit bij de uitbundige achtergrondkoren en de grunts van Gorka Elsa. Met The Misfit's Swing maken we zowaar een uitstapje richting Broadway. Het is een beetje alsof je terecht bent gekomen in een musical met Zuberoa als diva, terwijl de rest van de groep gewoon verder zijn ding doet. Alweer zeer inventief eigenlijk. Het volgende In Quest Of Sense is dan weer terug een snel nummer, waarin het refrein wordt overgenomen door een indrukwekkend koor en zo deze track een vette gotische stempel meegeeft. Vervolgens is het de beurt aan Otoi, dat in het Baskisch gezongen wordt. Behalve zangeres is Zuberoa ook nog fluitiste, hetgeen ze mag demonstreren in deze prachtige song die één van de hoogtepunten van dit plaatje vormt. Blurred Dreams is een schitterende ballad met een brede orkestrale begeleiding en alweer aangevuld met koorzang. Met zeven en een halve minuut is Our Gloomy Last Dance het langste en misschien ook wel interessantste nummer en dat vanwege de variatie en de tempowisselingen. Blind Muse vertoont de felheid die je ook bij heel wat Epica songs terugvindt, en afsluiter In The Vortex is een erg filmisch aandoende ballad. De tracks On The Edge en One Step Higher vind ik net iets minder, het zijn op zich zeker geen slechte songs maar de inspiratie lijkt hier toch een beetje te sputteren. Geen erg natuurlijk als tien van de twaalf tracks wel erg sterk zijn. Wat ik bij de laatste releases van bijvoorbeeld Xandria en Within Temptation een beetje gemist heb, is hetgeen waarmee Diabulus In Musica hier rijkelijk mee rondstrooit, namelijk de pittige Spaanse pepersaus die de songs dat extraatje meegeven. Met Euphonic Entropy maakt deze band stilaan de kloof dicht die er nog was tussen hen en de perfectionisten van Epica, en dat is zeker een groot compliment.