Sepultura - Quadra

De geschiedenis van Sepultura is hoofdzakelijk op te delen in twee hoofdstukken. Een eerste periode waarin Max en Igor Cavalera de koers mee bepaalden, die duurde van bij de oprichting in 1984 tot in 1996 en zes albums voortbracht, en de tweede periode van 1996 tot heden, waarbij Derrick Green achter de microfoon staat en nog acht albums aan het repertoire werden toegevoegd. Hoewel het tweede hoofdstuk dus eigenlijk reeds twee maal zo lang duurt als het eerste, zijn er nog steeds heel wat metalheads die Sepultura meer associëren met Max Cavalera dan met Derrick Green. Misschien is dit pure nostalgie, want toegegeven, met Cavalera werden er een aantal rasechte klassiekers uitgebracht: het doorbraak album Arise, vervolgens Chaos A.D. en het innoverende Roots, het zijn zeker erg belangrijke releases binnen het genre. Toch moet de groep zoals we die nu kennen evenzeer naar waarde geschat worden. De formatie is altijd blijven sleutelen aan hun sound, daar waar vele collega's uit andere thrashbands het zichzelf liever niet te moeilijk maken, en steeds blijven verder borduren op de vertrouwde patronen. Elke nieuwe plaat sedert 1996 heeft zeker zijn sterke punten, maar het was toch vooral het vorige schijfje Machine Messiah waarop alles bijzonder goed in de plooi viel, en het was dan ook reikhalzend uitkijken hoe de nieuwe plaat zou gaan klinken. Sepultura bestaat anno 2020  uit  de volgende vier leden: bassist Paulo Jr. en gitarist Andreas Kisser, beiden waren er al bij in de originele line-up, verder nog zanger Derrick Green en drummer Eloy Casagrande, die in 2011 de band kwam vervoegen.

De nieuwe albumtitel Quadra klinkt kort en krachtig en is ook voorzien van een eenvoudige, maar in het oog springende cover: een Romeins muntstuk waarop een doodshoofd is getooid met de keizerlijke kroon. Opener Isolation schiet al meteen furieus uit de startblokken, het is een erg energiek nummer waaruit al blijkt dat de ganse band in bloedvorm verkeert. Ook Means To An End en Last Time behoren tot de snellere tracks van het album, maar de band maakt steeds gebruik van een originele invalshoek, zoals de achtergrondkoortjes op Last Time. Ook Capital Enslavement en Ali worden hoofdzakelijk op hoge snelheid gespeeld, waarna op Raging Void het tempo dan toch wat naar beneden gaat en waarbij Derrick zijn erg ruige strot stevig mag laten inwerken. Guardians Of Earth gaat van start met een wat langere, rustige intro en bevat ook koormuziek, enkele breaks en flitsend gitaarwerk, waardoor het geheel een wat episch karakter meekrijgt. Na nog twee uitstekende songs, waaronder het instrumentale The Pentagram, komt de titeltrack aan bod, die eigenlijk slechts een kort overgangs-intermezzo is naar de twee laatste tracks van dit schijfje. Op Agony Of Defeat hoor je een afwisselend gevoelig en furieus klinkende Derrick Green, terwijl hij in de afsluiter Fear, Pain, Chaos, Suffering nog bijgestaan wordt door een zangeres, alweer en primeur in de geschiedenis van Sepultura. Met Quadra leggen deze Brazilianen de lat opnieuw erg hoog, en ongetwijfeld zal dit plaatje als referentie gebruikt worden waarmee de komende tijd heel wat aankomende thrashmetal releases zullen worden vergeleken. Quadra is sedert 7 februari verkrijgbaar bij Nuclear Blast Records.