Albert's Bastards - Wine, Women & Song

De Oostendse hardrockband Albert’s Bastards heeft met Wine, Women & Song een eerste full album uit. De spilfiguur van de band is nog steeds de in Vlaanderen aangespoelde Canadees Steve Gillespie. Op gitaar is er een belangrijke rol voor Kevin Labbeke die dubbelt bij de stads- en halve genregenoten van Mr Myst.

Wat je ziet is ook wat je krijgt bij Albert’s Bastards: vier mannen met grote heimwee naar de hardrock van eind jaren ’70 en jaren ’80. In 2017 reeds bracht Albert’s Bastards een veelbelovende EP uit met bluesy hardrock. We vonden toen dat de raspende stem van Gillespie mooi aansloot op het timbre van zowel Bon Scott als Brian Johnson van AC/DC en dat is gelukkig niet veranderd. Het groepsgeluid leunde toen dicht aan tegen dat van de bekende Aussies, maar het tempo lag een stuk hoger. Ook dat telt allemaal opnieuw voor Wine, Women & Song.

Hardrock kan als genre wel wat clichés verdragen, zowel in de muziek als in de lyrics en dat beseffen ze bij Albert’s Bastards maar al te goed. In hun verhalen worden, naast het verheerlijken van alcohol in al zijn gedaantes, alle mannen neergezet als onfeilbare verleiders en vrouwen als makkelijke prooien. En als ze toch niet ‘meewerken’ zijn het hellevegen. Die overdaad aan clichés werkt nog het best op Inferno en Rock Bottom. Net als op de EP is er wat tegengas met net iets meer inhoud. Toen kwam dat van Never Too Old en The Long Road, op dit album vinden we dat bij Scissors en The Rope. De vlag dekt zo de lading, want behalve wine en women krijgen we met die twee ook nog ‘song’. Als bonustrack is er een liveversie van Devil’s Disguise.

Muzikaal zit er een bescheiden evolutie in Albert’s Bastards. De hardrock klinkt nog meer uitgepuurd dan op de EP en verdraagt nauwelijks uitstapjes naar glam, sleaze of bluesrock. De solo’s knallen uit de speakers, de composities zijn klassiek maar efficiënt, het tempo zit juist en de productie en de mix zijn helder. Inzake eigen gezicht en meezingbaarheid van de tracks haalt de band een nipte voldoende. Er zit voorts genoeg variatie in het materiaal, maar het is alles bij elkaar genomen nu ook weer niet zo fantastisch dat deze degelijke band ons meteen van onze sokken blaast. Maar het is entertainend as hell.